เอ็ดเวิร์ดยิ้มแฉ่งแบบที่ไม่เป็นตัวเขาเลย น้ำใสชำเลืองมองเขา เขายังนั่งอยู่ที่เดิมและในมือเขาก็มี เบบี้มอนิเตอร์
“เอามานะ!” น้ำใสเดินไปจะเอาของของตัวเองคืน แต่ก็ถูกเขาหลีกหลบอย่างรวดเร็ว
“อยากได้คืนก็ขอกันดีๆสิครับ” เอ็ดเวิร์ดตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษ
ตามความเคยชินของเขาและเธอ ที่สื่อสารกันเป็นภาษาอังกฤษอยู่แล้ว
“หน้าด้านไปมั้ย นี่มันของฉัน ทำไมฉันต้องไปออดอ้อนของที่เป็นของฉันจากมือคนอื่นด้วยเล่า!”
“งั้นก็ตามใจ...” พรึ่บ! เอ็ดเวิร์ดทิ้งตัวลงนอนอย่างหน้าตาเฉย อุแว้!!!! และเสียงร้องก็ดังทะลุลำโพงทำให้ศึกแย่งคืนสมบัติก็หยุดชั่วขณะ
“เดี๋ยวป้าเข้าไปดูเองคะ คุณน้ำใสจัดการตรงนี้เถอะคะ” ป้าเจิมเดินหายเข้าไปในห้องนอนของน้ำใสแล้ว เอ็ดเวิร์ดได้แต่มองตามตาละห้อย วันนี้ดูท่าเขาคงจะได้ยินแค่เสียงของลูกชายตัวเองเป็นแน่ ยิ่งเมื่อหันกลับมามองแม่ดูท่าทางจะหวงลูกมาก จะหวงกับใครก็หวงไปเถอะแต่น่าจะหยวนๆกับเขา
