ช่วยฉันด้วย
435 คำ
นาร่า บูลเกิ้ล หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าครบเครื่องงดงาม ยืนมองท้องทะเลยามค่ำคืนด้วยความชื่นชม ท้องทะเลยามนี้ช่างสวยงามเหลือเกินสำหรับเธอ และมันมีสิ่งที่ทำให้ผู้คนอยากค้นหามากมาย หญิงสาวสูดอากาศบริสุทธิ์อยู่สักพัก เธอจึงหมุนตัวหันหลังกลับเข้าไปในงานเลี้ยงประจำปีของโรงแรม เดอวาเดียน
บรรยากาศในงานเลี้ยงเต็มไปด้วยความน่าเบื่อสำหรับนาร่า เพราะเธอเพิ่งจะมาเริ่มงานที่นี่ได้เพียงหนึ่งสัปดาห์เท่านั้น แต่ถ้าไม่มาร่วมงานก็เหมือนไม่ให้เกียรติกับผู้จัดการแผนกที่เป็นคนชวนเธอมาร่วมงานครั้งนี้ด้วยตนเอง นาร่าเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งบริกรเดินมาเสิร์ฟน้ำใกล้ๆเธอ หญิงสาวรีบขอเครื่องดื่มค็อกเทลสำหรับผู้หญิงรับมาดื่ม เธอไม่ได้สังเกตสีหน้าของบริกรเลยว่าเขารู้สึกตกใจเพียงใด
ในขณะที่บริกรหนุ่มคนนั้นก็ลนลานกลับไปที่บาร์เพื่อรับค็อกเทลแก้วใหม่มา คราวนี้เขามุ่งตรงไปที่โต๊ะวีไอพี ที่นั่นมีเพียงหนุ่มสาวคู่หนึ่งนั่งอยู่ ฝ่ายชายคือวายุประธานกรรมการของโรงแรมแห่งนี้ ส่วนฝ่ายหญิงก็คือดุจเดือนบุตรสาวของกรรมการผู้จัดการ ซึ่งเป็นคนเก่าคนแก่ที่ร่วมก่อตั้งโรงแรมมา ตอนนี้ธุรกิจถูกถ่ายทอดสู่รุ่นลูก ดังนั้นดุจเดือนจึงพยายามเหลือเกินที่จะครอบครองวายุ แต่วายุกลับเห็นเธอเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน แม้ว่าในสายตาของคนอื่น จะมองว่าวายุมีใจให้ดุจเดือนไม่มากก็น้อยก็ตาม
บริกรเสิร์ฟค็อกเทลแก้วใหม่ให้กับดุจเดือน ในขณะที่แก้วของวายุคือบรั่นดีชั้นดีที่ดุจเดือนสั่งเป็นพิเศษให้กับชายหนุ่ม และในแก้วใบนั้นมีสิ่งที่จะทำให้ดุจเดือนได้ครอบครองวายุตลอดไปอย่างแน่นอน
“ขอบใจมากจ๊ะ” ดุจเดือนเอ่ยเสียงหวาน เธอรู้สึกมีความสุขเหลือเกิน สิ่งที่รอคอยมานานแสนนานกำลังจะสำเร็จ “วายุคะ เรามาดื่มฉลองความสำเร็จด้วยกันเถอะค่ะ” ดุจเดือนยกแก้วขึ้น ชายหนุ่มจึงหยิบแก้วของเขา มาชนกับแก้วของหญิงสาว ก่อนจะยกบรั่นดีขึ้นจิบด้วยความสุขุม
“เดี๋ยวอีกสักพักผมก็จะกลับแล้วนะ ฝากคุณดูแลงานต่อให้ที” วายุกล่าวเสียงเรียบ เขาต้องการให้งานเลี้ยงประจำปีของบริษัทจบลงด้วยดี
“ไม่นั่งต่อด้วยกันล่ะคะ เดือนกำลังสนุกเลย” ดุจเดือนยิ้มร้ายให้กับชายหนุ่ม
- ผู้เขียน
