ต้องช่วยใช่มั้ย...3 nc+++
370 คำ
“อุ้มฉันหน่อยสิคะ” นาร่ายื่นมือไปให้ชายหนุ่มอุ้มราวกับเด็กๆ วายุแอบยิ้มกับความน่ารักของหญิงสาว
“ได้สิ แต่ตอนนี้คุณใส่เสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวเราจะไปต่อกันที่ห้องผม” วายุกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ หญิงสาวจึงรีบหยิบสุดเดรสที่เต็มไปด้วยดินทราย และชั้นในราคาแพงมาสวมใส่ให้เรียบร้อย
ชายหนุ่มเหลือบมองหญิงสาว แล้วก็แต่งตัวของตัวเองกลับเช่นกัน ตอนนี้สภาพของทั้งคู่ต่างสวมใส่ชุดที่เต็มไปด้วยทราย แต่นั่นไม่เป็นอุปสรรคต่อความต้องการของทั้งคู่เลย เมื่อสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มจัดการช้อนตัวอุ้มหญิงสาวเข้ามาไว้ในอ้อมแขนแข็งแกร่งของเขา ก่อนที่จะพาเธอเดินไปยังห้องพักสุดหรูที่ตั้งอยู่เพียงลำพัง เพราะชายหนุ่มชอบความเป็นส่วนตัวนั่นเอง
“อาบน้ำด้วยกันนะคะ” นาร่ากล่าวออกมาด้วยแววตากลมใส ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวด้วยความรู้สึกพอใจ ตอนนี้ลูกแมวขี้อ้อนในอ้อมแขนเขากำลังทำเขาเสียผู้เสียคนเลยทีเดียว เพราะเขาเคยตั้งกฏว่าจะไม่พาผู้หญิงคนไหนเข้ามาที่นี่โดยเด็ดขาด แต่เธอก็ทำให้เขาทำลายกฏนั้นลงจนได้
“อย่ายั่วให้มากนักนะ รู้ตัวมั้ยว่ากำลังทำอะไรอยู่” ชายหนุ่มส่งแววตากรุ้มกริ่มให้กับหญิงสาว ก่อนที่จะพาเธอเดินเข้าไปยังห้องน้ำสุดหรู ที่มีอ่างอาบน้ำราคาแพงวางอยู่ตรงหน้า
“ไม่ได้ยั่วค่ะ แต่อยากให้คุณทำแบบเมื่อกี้อีก” นาร่าเอ่ยอย่างไม่ประสีประสา
“ได้สิ ฉันจะทำจนยาเธอหมดฤทธิ์เลยล่ะ” วายุกล่าวพร้อมกับวางหญิงสาวลงที่อ่างอาบน้ำ ก่อนที่ทั้งสองจะบรรเลงบทเพลงสวาทแทบจะทั้งคืน ไม่ว่าจะเป็นเตียงนอนใหญ่หรือว่าโซฟา ชายหนุ่มนำพาหญิงสาวมาเรียนรู้บทเรียนใหม่กับเขาแทบทุกที่ ก่อนที่ทั้งคู่จะหมดแรงแล้วหลับไปในช่วงเวลาของวันใหม่
- ผู้เขียน
