เธอเผลอทำหน้าไม่พอใจ ขณะยื่นมือออกไปโบกรถแท็กซี่ หากแล้วรถหรูคันเดิมที่เคยไปส่งเธอก็เข้ามาเทียบ รณภพลดกระจกลง ส่งยิ้มอบอุ่นให้เธอ
“บอกแล้วไงว่าให้รออยู่ที่ลานจอดรถ ขึ้นมา”
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอบอกปฏิเสธด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ขอบคุณ เชิญคุณใหญ่เถอะค่ะ”
เขาตื๊อต่อ “ขึ้นมาเหอะดาว ผมอยาก...”
“เดี๋ยวคนในบริษัทจะเห็นนะคะ” เหตุผลนี้น่าจะเพียงพอให้เขาเลิกยุ่งกับพนักงานปลายแถวอย่างเธอ
“งั้นคุณก็รีบขึ้นมาสิ”
“ฉันนัดกับเพื่อนไว้น่ะค่ะ” เธอโน้มตัวก้มลงไปใกล้ จนใบหน้าเกือบจะประชิดกับชายหนุ่มในรถ “ถ้าจะคุยเรื่องงาน เอาไว้พรุ่งนี้นะคะ”
ชายหนุ่มมีสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แน่นอน เขาไม่เคยถูกใครปฏิเสธ และผู้หญิงคนนี้ เธอสยบให้แก่เขาเสมอมา ..ไม่ใช่เหรอ?
“นัดกับเพื่อนไว้ที่ไหน เดี๋ยวผมไปส่ง”
ไม่คิดเลยว่าเขาจะตื๊อขนาดนี้ แต่ยังไงเธอก็คงไม่ขึ้นรถเขาอีก เธอกำลังจะอ้าปากบอกเขาแล้วเชียว หากไม่เหลียวไปเห็นรถขอ
