หญิงสาวทำงานจนถึงเวลาเลิกงานเธอก็นั่งรถประจำทางกลับบ้านทันที วันนี้เธอไม่ได้เจอหน้าสามีของเธอมาทั้งวัน ทั้งที่ในใจลึกๆ คาดหวังจะเจอหน้าตาเขาสักเล็กน้อยพอให้ชื่นหัวใจ แต่ก็ไม่เห็นเพียงแต่เสี้ยววินาทีเดียว
“เขาไปไหนกันนะ”
เมื่อเธอเดินทางกลับเข้าคฤหาสน์ก็หวังว่าจะเจอเขากลับมาที่บ้าน
แต่เมื่อมาถึงก็พบเจอกับความว่างเปล่า…
“คาดหวังอะไรอยู่นะยัยบ้า” เธอพึมพำบ่นให้กับตัวเองเบาๆ และเดินเข้าไปในคฤหาสน์และตรงเข้าไปยังห้องของเธอ เมื่อคุณหญิงไม่อยู่บ้านก็ช่างเงียบเหงาเสียเหลือเกิน ส่วนพี่น้อยและพี่ใหญ่ที่เป็นสาวใช้ก็ไปนอนห้องพักอีกตึก ทำให้บ้านหลังใหญ่ตอนนี้มีเพียงเธอแค่เพียงคนเดียว
“เหงาจังเลย” ในขณะที่กำลังนั่งเหงาอยู่เพียงลำพัง ก็มีสายเข้ามาในโทรศัพท์ของเธอ
ครืดดดด…
[ฮัลโหล ยาหยี]
[ว่าไงเมย์]
[เธอสบายดีไหม]
[อืม ฉันสบายดี เธอล่ะ]
[ฉันก็สบายดี แต่คิดถึงเธอ เลยโทรมาหาน่ะ]
[ฉันก็คิดถึงเ
