ตอนพิเศษ 2
หลังจากทานข้าวเที่ยงกับพี่ภู ฉันก็เอาเจ้ามินนี่ไปส่งที่บ้านป้าบ้าง คนงานจัดเตรียมย้ายบ้านให้เจ้ามินนี่เรียบร้อย ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี แต่ใจมันหวิวๆ ที่ต้องห่างเจ้ามินนี่
"เดี๋ยวฉันลงมาเล่นด้วยบ่อยๆ นะมินนี่ จะลงมาทุกวันเลยถ้าเป็นไปได้" ฉันลูบหัวเจ้ามินนี่เป็นการส่งลา ทำเหมือนอยู่ไกลกันมาก ปั่นจักรยานมาไม่กี่นาทีก็ถึง เจ้ามินนี่วิ่งขึ้นไปที่บ้านใหญ่ยังได้เลย
"โฮ่งๆๆๆ" เสียงเจ้ามินนี่เห่า ยืนมองฉันจนลับสายตา ไม่ต่างจากฉันที่หันมองเจ้ามินนี่จนลับสายตา น้ำตาแทบไหลแต่อึ๊บไว้ พรุ่งนี้ก็ลงมาหา
20.00น.
หลังจากกินข้าวอาบน้ำเสร็จ ฉันก็นั่งซึมคิดถึงเจ้ามินนี่อยู่ที่เตียง ของขวัญที่พี่ภูซื้อให้เลยนะ เฮ้อ! คิดแล้วอยากร้องไห้
"เป็นอะไร" พี่ภูเดินออกจากห้องน้ำตรงเข้ามาถาม
"คิดถึงมินนี่" ฉันเงยหน้าขึ้นบอกเสียงสั่นเครือ
"แล้วเอาไปไว้บ้านป้าป้างทำไม ไปเอาคืนมามั้ย" พี่ภูนั่งลงข้างๆ กอ
