18
ภูผา
ผมเดินตามคนตัวเล็กเข้าไปในป่าลึกเข้าไปอีก บอกให้กลับก็ไม่ยอม ไม่รู้ไปเอาความดื้อมาจากไหนคนอะไร ยุงยิ่งชุม พื้นก็แฉะสัตว์มีพิษก็มี แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองทางระวังให้คนตัวเล็ก เพราะเจ้าตัวสนุกกับการเก็บเห็ดโคน
"พอหรือยัง กลับกัน" ผมเดินเข้าไปหาคนที่นั่งเก็บเห็ดอย่างมัวเมา
"ได้เยอะแล้วค่ะ กลับก็ได้" เมื่อได้เกือบเต็มตะกร้าเล็กของเธอ ถึงยอมลุกขึ้น
"ผมกับพอใจกลับก่อนนะครับป้า" ผมบอกป้าๆ ที่นั่งเก็บเห็ดคนละมุม ป้าๆ รู้จักป่าดีไม่น่าเป็นห่วงอยู่กินกับธรรมชาติมาหลายปีแล้ว
"ไปนะคะคุณป้า" พอใจลา ผมยื่นมือไปเอาตะกร้าจากมือเล็กมาถือให้
"จร้าลูก เดินดีๆ ล่ะ"
ผมกับพอใจลาป้าเสร็จก็เดินออกมาจากป่าแต่ระหว่างทางกลับคนตัวเล็กก็เกิดอาการงอแง
"เมื่อยจัง" พอใจเริ่มบ่น ใช้กำปั้นทุบไปบนหน้าขาตัวเอง
"ก็บอกให้กลับตั้งนานแล้ว เป็นไงล่ะทีนี้" ผมปรายตามองคนขี้บ่น เดินเข้ามาในป่าลึกขนาดนี้ เมื่
