6
"ฉันไม่เคยให้ใครจับจองที่นั่ง ทุกคนมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน ไม่ว่าจะทำงานตำแหน่งไหนก็ตาม พวกเธอไปหาที่นั่งใหม่" เขาประกาศก้องดังทั่วโรงอาหาร ทุกคนได้ยินกันหมด สะใจอีพอใจจริงโว้ย
"ค่ะพ่อเลี้ยง" ยัยพวกนั้นหน้าเสีย หน้าแตก น่าอาย แทบจะเอาปี๊บคุมหัวเดินเชียวหละ
"เธอก็อย่าสร้างปัญหาให้มาก" พอพวกนั้นเดินไปเขาก็หันมาเล่นงานฉัน พูดให้ได้ยินกันแค่สองคน แล้วเดินออกจากโรงอาหารไป ฉันได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างนั้น
"หนูเนี่ยเก่งจังเลยนะ ชนะยัยพวกนั้นได้ 555 ว่าแต่พ่อเลี้ยงแปลกๆ ทุกวันไม่เห็นมาที่โรงอาหาร วันนี้มา เพราะหนูรึเปล่า" ป้าป้างพูดขณะนั่งลงที่โต๊ะเดิมพร้อมกับฉัน แต่คำพูดของป้าป้างทำให้ฉันชะงัก มาหาฉันงั้นหรอ มาจับผิดฉันสิไม่ว่า
"ไม่หรอกจ๊ะป้า กินข้าวกันดีกว่าเสียเวลามามากแล้ว" ฉันบอกปัดแล้วนั่งลงกินข้าว สมองยังคิดเรื่องคนตัวสูงอยู่
ตกเย็น
"จะกลับยังไง พวกป้าพักที่บ้านพักคนงานมีรถมารับ"ป้า
