"พี่คิวมีไหนครับพี่เตย" เจ้าบอลลูกผู้น้องของฉันที่เดินมาจากหลังบ้านกางแขนกว้างเพื่อขวางทางฉันก่อนจะเอียงคอมองอย่างสงสัยเมื่อฉันเงียบไป "เรานัดกันว่าจะไปสอนจักรยาน"
"กลับไปแล้ว" ฉันตอบแล้วเม้มปากเป็นเส้นตรงเหมือนคนกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง
บ้าจริงที่แรกก็ไม่ได้รู้สึกผิดทำไมตอนนี้ต้องมารู้สึกแบบนี้ด้วยนะ
"หา! กลับไปแล้ว กลับทำไมล่ะเตยไหนว่าจะอยู่เที่ยว ยังไม่ได้พาไปไหนเลยนะ" น้าแตนกับยายที่เดินออกมาจากครัวรีบโวยวายให้พร้อมกับมองฉันด้วยสายตาจับผิด
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ" ฉันตอบแค่นั้นแล้วรีบวิ่งขึ้นไปยังห้องของตัวเอง พอเข้ามาถึงก็รีบดึงม่านเปิดดูตรงหน้าบ้าน ยังคงเห็นรถสีดำคลับนั่นจอดอยู่ที่เดิม
'ทำไมไม่ไปซักที หรือเขายังดึงสติกลับมาไม่ได้'
พอเบือนหน้าหนีมาในห้องก็เห็นกระเป๋าเป้ที่ใส่เสื้อผ้าของเขาวางอยู่ข้างเตียง เพราะเมื่อคืนเขานอนห้องฉันส่วนฉันต้องไปนอนกับยาย
Toeyhom : ขึ้นมาเอากระเป๋า
