เราซื้อบ้านอยู่ด้วยกันสองคนแถวชานเมือง แต่ไม่ได้ใกล้กับบริษัทที่พี่คิวทำงานเท่าไหร่ นั่นเป็นเพราะเขาวางแผนจะลาออกในปลายปีนี้และออกมาทำบริษัทของตัวเองโดยหุ้นกับเพื่อนสนิทอีกสามคน
เรียกว่าแยกย้ายกันไปเก็บประสบการณ์และกลับมาสร้างฐานตัวเองนั่นแหละ
"พี่คิว..."
ฉันกรอกเสียงใส่ปลายสายอย่างอ้อนๆเพราะจะวานให้เขาซื้อของสำคัญให้
(ครับ ว่าไง)
"กลับมาแล้วใช่มั้ยคะ เตยจะฝากซื้อยา"
(ได้ ยาอะไร)
"ยาคุมไงเมื่อคืนบอกไปแล้วว่ามันหมด ขาดไปหนึ่งวันแล้วด้วย เดี๋ยวเตยส่งรูปให้นะ พี่คิวแค่ยื่นให้เภสัชดู"
(ครับ)
แล้วฉันก็จัดการถ่ายรูปกล่องยาคุมกำเนิดที่ทานประจำให้พี่คิวทางกล่องข้อความแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนกลับมาเตรียมกับข้าวบนโต๊ะกินข้าวต่อ
จะว่าไปแล้วการอยู่คนเดียวในบ้านหลังใหญ่มันก็เหงาพอสมควร จากที่ตอนแรกฉันคิดว่าจะหางานทำแต่พี่คิวไม่ยอมบอกว่าให้อยู่บ้านไปก่อนจะได้ดูแลสามีได้เต็มที่และตอนที่เปิดบริษั
