“ฉันก็ไม่รู้หรอก ตอนนั้นฉันยังเด็ก”
“แล้วคุณรู้รึเปล่าว่าเป็นฝีมือใคร”
“ไม่รู้สิคะ ฉันจะไปรู้ได้ไง ไม่ได้สนใจงานของพ่อเลย ไม่เคยรู้อะไรเลย”
เขามีสีหน้ากังวล “งั้นมีสิ่งที่คุณต้องรู้ไว้อย่าง ส่วนหนึ่งที่คุณต้องมาอยู่ที่นี่ มันเป็นเพราะพ่อคุณ”
“พ่อฉัน? หมายความว่าไงคะ”
“เพราะพ่อคุณคือหนึ่งในคนร้ายที่เข้าไปสังหารครอบครัวของผมน่ะสิ”
เธอไม่อยากจะเชื่อเลย “เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ”
“พ่อคุณทำงานให้ใคร คิดดูสิ”
แต่เธอไม่อยากจะคิด “หรือว่าผู้บงการคือ?”
“เป็นไง ตอนนี้คงรู้แล้วสินะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้ มันคือเรื่องของ...เวรกรรม!”
หลังจากโต้เถียงกันในครั้งนั้น เขาก็หายตัวไปเกือบสัปดาห์ โดยทิ้งคำสั่งให้ปลดกุญแจมือและโซ่ตรวนออกจากตัวเธอ แล้วกักตัวเธอไว้ในบริเวณบ้าน ห้ามเธอออกนอกเขตบ้านเด็ดขาด
นับจากวันนั้น เธอก็ไม่ได้ข่าวและไม่รู้ความเคลื่อนไหวของเขาอีกเลย เมื่อถามกับทรงกลดก็ได้คำตอบเหมือ
