“ได้ครับ แล้วบอสล่ะครับ จะกินที่ห้องกินข้าว หรือว่ากินในห้องรับรอง”
“แล้วนายจะกินอะไร ระหว่างลูกตะกั่วกับลูกตีน!” เขาปรามลูกน้อยด้วยสีหน้าเย็นชา “จะไปไหนก็ไป”
“ครับ ผมจะไปบอกพ่อครัวให้เตรียมอาหารแล้วกัน บอสอยากได้อะไรเพิ่มอีกมั้ยครับ”
“มีสิ” เขาแค่อยากแน่ใจบางเรื่อง แม้มันไม่ได้สำคัญอะไรต่อแผนการแก้แค้นของเขาเลย “ไปสืบมาซิ ว่ายัยนั่นเป็นเมียน้อยไอ้ธามไทจริงรึเปล่า”
“ครับบอส”
เมื่อทรงกลดกลับออกไปแล้ว อัตต์นั่งจิบไวน์ต่ออย่างเคร่งเครียด กล่อมเกลาอารมณ์ขุ่นมัวของตนเองด้วยไวน์ราคาแพง และแสงดาวที่ระยิบเต็มฟ้า
เขานั่งเพียงลำพังที่โต๊ะริมสระน้ำ ใกล้กับห้องที่เขาใช้ขังหญิงสาวเอาไว้ เขาแทบไม่ต้องเดาเลยว่าป่านนี้ยัยตัวแสบยังนอนร้องไห้อยู่ เพราะเขาได้ยินเสียงสะอื้นดังแว่วปนมากับสายลมเป็นระลอก
“เฮ่อ...คิดอะไรมากวะ ก็แค่...” เขาพยายามปลดเปลื้องความกระวนกระวายใจและความรู้สึกผิดออกจากใจด้วยการ
