ตอนที่ 36
“คิดอะไรอยู่รุ้ง” แม่เธอถามขึ้นมาเมื่อเห็นลูกสาวเงียบไปนาน
“เปล่าคะ” เธอเรียกสติตัวเองกับมาหันไปหาคนเป็นแม่
“แม่รุ้งขอโทษ รุ้งเผลอมีอะไรกับคุณพิพัฒน์”
“โอ้ยๆ!!! ฉันจะเปนลม” แม่ของรุ้งระวีร์ทําท่าจะล้มลงกับพื้น จากได้ยินคําพูดของลูกสาวจนว่าที่ลูกเขยที่เพิ่งมาถึงต้องมาช่วยประคองไว้พามานั่งเสียก่อนจะเป็นลมไป
“ค่อยยังชั่วหรือยังครับคุณแม่” พิพัฒน์ถามด้วยความเป็นห่วงเขาเรียกแม่ได้เต็มปาก เพราะคิดว่ารุ้งระวีร์คงจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดแล้ว
“นะคะแม่ มันเร็วแรงก้าวกระโดดไปเยอะแต่รุ้งมั่นใจค่ะ”
“ผมก็มั่นใจในตัวรุ้งครับ” พิพัฒน์บอกแค่สั่นๆ แต่ได้ใจความ
“ยอม ฉันยอมก็ได้ สินสอดเยอะอย่าแอบด่าฉันแล้วกัน”
“คุณแม่คงไม่เรียกถึงกับให้ลูกเขยคนนี้หมดตัวนะครับ” คําพูดยังติดตลกอีก แต่เขาก็โล่งใจไปแล้วเปลาะหนึ่ง
“ไม่แน่ ....” พูดจบแก้วตาแม่ของรุ้งรวีร์เดินจากไปก่อน รุ้งระวีร์กับพิพัฒน์มองต
