วันถัดมา
ศุภเสกข์ตื่นขึ้นมาจ้องมองใบหน้าหวานของภรรยาที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่ เป็นครั้งแรกที่ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไปในรอบสี่ปี เพราะจากวันนี้เป็นต้นไปคือการใช้ชีวิตในฐานะสามีภรรยาที่สมบูรณ์แบบ แม้จะเป็นสิ่งที่เขาใฝ่ฝันตลอดมา ทว่าวินาทีนี้กลับยังคงรู้สึกราวกับกำลังฝันอยู่
"ที่รักครับ..." เสียงนุ่มนวลเอ่ยเรียก บุษบันคงรู้สึกเหนื่อยล้าจากกิจกรรมรักเมื่อคืนจึงยังไม่รู้สึกตัว ไหนจะพิธีฉลองสมรสตลอดทั้งวันเมื่อวานอีกด้วย
"แมวขี้เซา ไหนบอกจะทำหน้าที่ภรรยาไงครับ?" ใบหน้าคมคายโน้มลงมากระซิบแนบใบหูเล็ก และกดปลายจมูกโด่งลงบนแก้มนอนฟอดใหญ่ด้วยความรักใคร่ มุมปากหยักคลี่ยิ้มด้วยความสุข
"อื้ม...เอาอีก..." คนขี้เซานอนพึมพำ ศุภเสกข์ไม่รู้ว่าหญิงสาวต้องการอะไร แต่คาดว่าน่าจะเป็นเรื่องราวแสนวิเศษเช่นเมื่อคืน เขาจึงซุกไซ้ปลายจมูกโด่งลงมาตามซอกคอขาวของภรรยา กลิ่นหอมละมุนในยามเช้าปลุกอารมณ์ดิบในกายกำยำได้เป็
