ปาฏิหาริย์ร้ายนายจอมโหด17 ยัยนั้นไม่ใช่พี่กู

1566 คำ

วันต่อมา... "จะลุกไปไหน มันยังเช้าอยู่เลยนะ" "ฉันจะกลับบ้านแล้ว" "จะรีบกลับไปทำไม อีกอย่างแม่เธอก็ไม่ได้อยู่บ้านด้วย"เขาพูดกับเธออย่างัวเงียพร้อมกับตาจะปิดอยู่ตลอดเวลา "แล้วนายจะให้ฉันอยู่ที่นี่ต่อทำไม" "นอนด้วยกันก่อน"พอเขาพูดแบบนั้นเธอก็ล้มตัวลงนอนที่เดิม ส่วนไบรอันก็ขยับหัวมาวางเกยไว้บนหน้าท้องของเธอ เหมือนคิดว่าตัวเองเบามากหรือไงเธอกล้าคิดเพียงแค่ในใจแต่ไม่กล้าพูดออกมาเพราะกลัวว่าเขาจะไม่พอใจ "ไหนบอกว่าอยากนอนต่อ แล้วทำไมไม่นอนดีๆ" "....." เธอพูดออกไปแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับจนเดาว่าเขาน่าจะหลับไปอีกครั้งแล้ว เธอที่ชั่งใจอยู่สักพักว่าจะวางมือลงตรงไหนดีก็ตัดสินใจได้พร้อมกับวางมือลงบนผมของเขาสางเล่นไปมา ส่วนอีกมือก็ยื่นไปหยิบเอาโทรศัพท์มากดเล่นไปด้วย เธอเปิดดูโซเชียลต่างๆมองหาเทรนการออกแบบชุดใหม่ๆเพื่อเป็นแรงบันดาลใจเอามาทำผลงานของตัวเองบ้าง แต่พอเล่นไปสักพักก็รู้สึกง่วงอีกครั้งจึงว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม