"แต่พี่เดย์พับให้...ไม่ใช่เหรอ?"
ฉันเม้มปากมองขวดโหลดาวก่อนจะขยับลุกเดินไปที่ตู้และเอื้อมมือไปหยิบขวดนั้นมาถือไว้ด้วยมืออันสั่นเทา ฉันสั่นเพราะกำลังกลัว..กลัวว่าสิ่งที่ตัวเองคิดจะเป็นจริง
ติ๊ง..
เสียงแชทดังขึ้นเรียกฉันที่กำลังมองขวดโหลอยู่ต้องละสายตาจากมันมามองแชทจากพี่บาร์บี้
'ถ้าไม่เชื่อก็ลองคลี่ที่ดาวดูนะคะ'
ฉันกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียงและเปิดฝาขวดโหลออก ก่อนจะหยิบดาวขึ้นมาดวงนึงและค่อยๆคลี่มันออกจนเหลือแค่กระดาษเป็นเส้น...มันถูกเขียนด้วยลายมือของพี่บาร์บี้ว่า 'ถูกหลอกแล้ว'
ฟึ้บ
ฉันกลืนก้อนจุกๆลงคอก่อนจะคลี่ดาวอีกสามสี่ดวงซึ่งมันก็ยังคงเป็นข้อความเดิมๆจนน้ำตาฉันไหล ฉันเม้มปากแน่นและใช้สติที่เหลืออยู่ของตัวเองกดโทรออกหาพี่บาร์บี้
"ฮะ..ฮัลโหล"
(ว่าไงคะน้องเอวานี่คิดถึงพี่บาร์บี้ขนาดนั้นเลยเหรอ?)
"พวกพี่.." ฉันกำโทรศัพท์แน่นและพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สะอื้น
