ก๊อกๆๆ
"วาเปิดประตูให้พี่หน่อย"
เสียงของพี่ลักษณ์ที่ดังจากหน้าห้องน้ำทำให้ฉันที่กำลังนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำรู้ได้ทันทีเลยว่าเขาเข้ามาในห้องฉันแล้ว และคงใช่กุญแจสำรองไขเข้ามาแน่นอน
"เอวานี่พี่ลักษณ์นะ"
"เขาไปรึยัง?"
ฉันขยับลุกและเดินไปรอคำตอบที่หน้าประตูขณะที่พี่ลักษณ์ก็ขยับลูกบิดประตูอีกครั้ง
"ไปนานแล้ว วาอย่าขังตัวเองในนั้นได้ไหมพี่เป็นห่วง"
แกร๊ง
ฉันเงยหน้ามองพี่ลักษณ์หลังจากเปิดประตูให้พร้อมกับพี่ลักษณ์ที่ดึงฉันเข้าไปกอดไว้แน่น
"พี่ขอโทษทุกอย่างมันเป็นเพราะพี่"
"วาไม่เป็นไร"
พรึ่บ
ฉันกอดคอพี่ลักษณ์ไว้ทันทีที่เขาอุ้มฉันขึ้นเหมือนตอนเด็กๆที่เขาชอบอุ้มฉันไว้เพื่อโอ๋ ฉันเม้มปากแน่นและกดใบหน้าลงที่ไหล่ของพี่ลักษณ์ไว้เพื่อกลั้นน้ำตาแต่มันกลับไหลลงมาอีกครั้ง
"อึ่ก.."
"ถ้าพี่ไม่เหี้ยเรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นเลย"
"อึ่กอือ"
มีเพียงเสียงสะอื้นไห้ที่ออกจากคอฉันในตอนนี้ ฉันกอดพี่ตัวเองไว้
