"พี่ให้ได้ทุกอย่าง.. แลกกับการปล่อยมือเขา แล้วเราก็กลับด้วยกัน"
เธอขยับยิ้มขำ ให้กับไอ้คำว่า 'เรา' ที่เขาเอ่ยออกมา เพราะอะไรกันล่ะ ที่คนอย่างเขาต้องยอมถึงขนาดนั้น แค่เพียงให้ได้ไปส่งเธออย่างที่เขาต้องการอย่างนั้นน่ะเหรอ
"ไม่คิดเลยนะคะ ว่าหยีจะมีค่า จนพี่ซีสามารถแลกกับอะไรก็ได้ เพียงเพื่อให้ได้ไปส่งหยีแค่เท่านั้น ทำไมตอนนั้นกับตอนนี้ถึงต่างกันนักล่ะคะ ช่วยบอกออกมาให้หายข้องใจหน่อยได้ไหม"
พี่ซีไม่ยอมเอ่ยสิ่งใด และเขาก็ไม่ยอมปล่อยมือเธอง่ายๆเช่นเดียวกัน
"ถึงหยีพยายามจะลืมอะไรหลายๆอย่าง แต่หยีก็ไม่ได้ลืมนะคะ ว่าเราไม่มีอะไรต้องติดค้างกันแล้ว ไม่จำเป็นต้องทักทาย ไม่จำเป็นต้องเจอกันอีกแล้วด้วยซ้ำไป"
"พี่ขอโทษ.. เรื่องนั้นพี่อธิบายได้"
"ก็บอกไปแล้วไง ว่าหยีเข้าใจ เข้าใจว่าพี่ทำไปเพราะอะไร แต่หยีห้ามความรู้สึกที่มันเกิดขึ้นในใจของหยีไม่ได้ ถ้าพี่ลองนึกในมุมมองของหยีสักนิด พี่จะเข้าใจ ว่
