วงแขนแข็งแรงยิ่งรัดนั่น เมื่อคนที่อยู่ในอ้อมแขน นิ่งไป เมื่อได้ยินอะไรอย่างนั้น แว๊บหนึ่ง ที่เขาลอบมองเสี้ยวใบหน้างดงาม จากนั้นก็กดประทับเรียวปากลงไปที่แก้มของเธอแรงๆ
"สิ่งที่พี่กำลังทำ มันไม่ใช่การกระทำที่เกิดจากการกลั่นแกล้ง แต่ที่พี่ทำ เป็นเพราะว่าพี่อยากทำ แล้วสิ่งที่พี่พึ่งจะบอกเธอนั้น มันก็เป็นความรู้สึกจริงๆของพี่เช่นกัน"
"รู้สึกว่าคิดถึงอย่างนั้นเหรอคะ ทำไมอยู่ดีๆถึงคิดถึงล่ะคะ ทั้งๆที่เราห่างกันไปเป็นเดือนๆ ควรลืมกันแล้วด้วยซ้ำไป"
ยาหยีหันกลับมาพูดใส่ เห็นกับตา ว่าดวงตาของเธอกำลังสั่นไหว ซึ่งเขายังเชื่อแบบที่คิดไว้ ว่าแม้เธอจะลืม เธอก็ยังไม่ลืมเขาจนสุดใจ
"เธอลืมจริงๆไหมพี่ไม่รู้ แต่ที่รู้ คือพี่ไม่เคยลืม"
"แต่ระหว่างเรามันไม่ได้มีอะไรน่าจดจำ หยีจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่าตอนนั้นรู้สึกแบบไหน เพราะถ้าหยียังรู้สึก หรือยังไม่ลืมพี่ หยีก็คงจะทำตัวไร้ค่า โดยการพยายามไขว่คว้า แม้ว่าพี่จะ
