ปากอิ่มเม้มเข้าหากันทันทีที่ได้ยินอะไรแบบนั้น ยาหยีจ้องตาอีกคนเขม่ง ในขณะที่เขาเอง ก็จ้องมองที่เธอเช่นกัน
"ว่าไงล่ะหยี อยากให้พี่เงียบปากไม่ใช่รึไง มีวิธีเดียวที่จะทำให้พี่หยุดได้ คือเธอต้องเข้ามาจูบพี่.."
"...หรือเงียบแบบนี้ อยากให้พี่จูบเธอดี"
"ไม่มีทาง"
เธอลุกจากที่ทันทีที่เอ่ยคำนั้น มือบาง ตีเบาๆที่หน้าของตัวเอง เป็นเชิงเรียกสติให้คืนกลับ พอเหลือบตาไปมองเขาเท่านั้น ถึงได้รู้ว่าอีกคนกำลังคลี่ยิ้มออกมา
"เมียพี่ เวลาเขินก็น่ารักดีเหมือนกันนะ"
"เมียทุกคำขนาดนี้ กลืนน้ำลายตัวเองอึกใหญ่เลยนะคะ ทำเหมือนจำตอนแรกๆไม่ได้เลยค่ะ ไหนว่าจะเข้ามาเพียงเพื่อรับผิดชอบไงคะ"
"ก็รักไปแล้วไหมล่ะ ที่ผ่านมาแล้ว ก็ให้มันผ่านไป"
เขาไหวไหล่ ไม่ยี่หระกับสิ่งใด เลยกลายเป็นเธอ ที่หงุดหงิดแค่เพียงฝ่ายเดียว
"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง ตกลงจะจูบไหม จะเข้ามานั่งบนตักพี่ดีๆ หรือจะให้พี่เข้าไปหาถึงที่"
"หยุด
