เกวลินเริ่มรู้สึกคิดถึงก้องภพอยู่ตลอดเวลา เธอไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองก็หลงเสน่ห์ของตาเด็กจอมทะเล้นคนนี้เข้าไปด้วยอีกคน
ตั้งแต่ที่ได้พบกันในครั้งแรก ก้องภพกลับต่างจากภาพที่ใคร ๆ เห็นและคิดกัน
แม้แต่เกวลินเองก็ยังเคยคิดว่า ชายหนุ่มคงจะลูกคุณหนูที่เย่อหยิ่ง ถือตัวเอาแต่ใจ วางท่าว่าเป็นคนรวย อะไรทำนองนั้น
แต่กลับเป็นในทางตรงกันข้าม เพราะเขากลับอัธยาศัยดี เป็นกันเอง ดูกะล่อนจนทะเล้นและบางครั้งก็แอบทะลึ่งอยู่มากเหมือนกัน
แต่แปลก…ที่เธอเองกลับไม่ได้โมโห หรือโกรธอะไรเขาเลย ขนาดถูกก้องภพลวนลามสารพัด
เกวลินก็ยังเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ลงมาจากห้องทำงานของเขา เหมือนว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลย
ต้นไม้แห่งอารมณ์ที่แห้งเหี่ยวมานานของเธอได้ถูกรดน้ำอีกครั้ง ดินที่โคนต้นเริ่มชุ่มฉ่ำ จนผลิดอกออกผลเบ่งบานขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
เมล็ดพันธุ์และเกสรก็พร้อมที่จะให้แมลงตัวผู้เข้ามาแหวกกลีบผกาเพื่อขยายพันธุ์
แม้หญิงสา
