“ไอ้หื่น ไอ้โรคจิต ไอ้คุณหลวงมึง! อย่าให้กูรอด
ไปได้นะ กูจะทำให้มึงเจ็บเป็นร้อยเท่าพันเท่าเชียวล่ะ”
“มึงไม่มีทางรอดไปได้หรอก เพราะมึงจะต้องตายอยู่ที่นี่ แต่ก่อนจะตาย กูจะให้มึง ได้ดูลีลาอันเด็ดดวงของแม่ทับทิม เป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน”
พูดจบ เขาก็จับลำเนื้อกลางกาย ยัดใส่ปากของทับทิมก่อนจะใช้มือ จับศีรษะของเธอแล้วกระเด้งเอวดันท่อนเนื้อเข้าไปจนลึก
“งั่ม...อ่าส์...”
หญิงสาวส่งเสียงครางอย่างเร้าอารมณ์ เธอดูดอมกระบองรักของเขา อย่างเอร็ดอร่อย
“ทับทิม ทับทิมจ๋า...ทำไมเอ็งถึงทำกับพี่อย่างนี้อีทับทิม...”
บุญเลิศเรียกชื่อเมียของมัน ขณะที่น้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลพราก
“ก็คุณหลวง ท่านให้ความสุขกับฉันได้ทุกอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง เครื่องประดับ หรือเสื้อผ้าอาภรณ์และก็อะไรอีกมากมาย แต่ความรักของพี่ ทำมันให้ฉันสุขสบายไม่ได้หรอก”
“อีทับทิม แค่ของนอกกาย ทำไมมันทำให้มึงเปลี่ยนไปได้ ถึงขนาดนี้”
“ไม่ใช่
