พิมพิไรตอบไปอย่างนั้น แต่ในความเป็นจริง เธอเองก็เคยเห็นคนทั้งสอง แอบมาเล่นบทรักกันที่ริมน้ำข้าง ๆ ห้องของเธออยู่เป็นประจำ
พิมพิไรเป็นหญิงสาวที่มีรูปโฉมงดงาม ผิวพรรณขาวผุดผ่องเป็นยองใย สมกับที่เป็นลูกผู้ลากมากดี
นอกจากความสวยใสแล้ว จิตใจเธอก็ยังอ่อนโยน มีความเมตตา ไม่ถือตัวว่าเป็นนาย จนบรรดาข้าทาสบริวารต่างก็รักและเทิดทูน เปรียบเธอเสมือนแม่พระด้วยกันทั้งนั้น
“โห...ไอ้บุญเลิศเอ๊ย มึงนี่มันหาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ”
สาวใช้พึมพำ
“งานนี้ เจ้าคุณพ่อ คงลงโทษนายบุญเลิศ หนักแน่ ๆ เลย ฉันสงสารเขาจัง”
“แหม...ดูท่าท่าง คุณพิมพิไรจะเป็นห่วงไอ้บุญเลิศมันจังเลยนะ เจ้าคะ”
“อะไรกัน เลอะเทอะน่ะ ฉันก็แค่...เอ่อ...เห็นว่าโตมาด้วยกัน อีกอย่างตอนเด็ก ๆ ก็เคยวิ่งเล่นด้วยกันน่ะ”
“อ๋อ...บ่าวเองก็นึกว่า มีอะไรซะอีก”
“แล้วจะให้ฉันมีอะไรหรือ?”
“ก็...ทุกครั้งที่เจอหน้าไอ้บุญเลิศ บ่าวก็เห็นคุณพิมพิไร ยิ้มหวานให้มั
