ทาสสาวบำเรอรัก

เอ็งจะดิ้นหนีพี่ไปทำไมกัน

เธอเงยหน้าหลับตาเคลิบเคลิ้ม ขนลุกซู่ไปทั้งตัว ลิ้นร้ายตวัดเลียตั้งแต่เม็ดยอดลงไปยังฐาน ก่อนจะดูดไปทั่วทั้งเต้าอยู่เป็นครู่

จากนั้นก็ลากลงต่ำผ่านหน้าท้องแบนราบ แล้วมุ่งไปยังโคกสวาทสาวของเธอ

เขาไม่รั้งรอ ที่จะปาดลิ้นเลียไปตามร่องหลืบ แล้วดื่มด่ำกับความชุ่มฉ่ำที่หลั่งรินออกมา

“อร๊าย...โอ้วส์...”

หญิงสาวเสียวซ่านครางกระเส่า พลางอ้าขาแอ่นพูเนื้อให้ชิวหาสากอุ่นได้ชอนไช

“อ่าส์...น้ำของเอ็ง นี่มันหวาน หอม ถูกใจพี่เสียเหลือเกิน”

สองมือใหญ่แบะกลีบทุเรียนให้อ้าออกจนกว้างแล้วจิกปลายลิ้นเข้าไปสัมผัสความละมุนภายใน

ความเป็นอยู่ของทาสที่แร้นแค้น บางมื้อก็อด บางมื้อก็อิ่ม กินเพื่ออยู่ และไม่เคยได้ลิ้มลองอาหารที่เอร็ดอร่อย มาก่อนเลย

แต่บัดนี้...มีสิ่งที่เลิศรสอยู่เบื้องหน้า เขาก็ไม่ลังเลที่จะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง เข้าปากอย่างหิวกระหาย

“อ่า...อืม...อือ...”

บุญเลิศส่งเสียงครางอย่างรื่นรมย์ ขณะที่มันกำลังละเลงปากซดคาวสวาทอย่างตะกละตะกลาม

“อู้วส์...อ่าส์...พี่เลิศ พี่เลิศจ๋า ทะ...ทะ...ทำไมมูมมามจังเลย ค่อย ๆ กินก็ได้จ้ะ ทับทิมไม่หนีพี่ ไปไหนหรอก”

เธอบอกด้วยเสียงสั่นพร่า เนื้อตัวบิดเกร็งช่องสวรรค์ขมิบรัด

ร่างแกร่งสะบัดใบหน้า ตวัดลิ้นชโลมเลียไปทั่ว แต่ยิ่งเขาดื่มด่ำกับน้ำผึ้งจากรวงรังของเธอ มากเท่าไหร่ ความหวานมันก็ยิ่งหยาดเยิ้มออกมา มากขึ้นเท่านั้น

ชายหนุ่มถอนลิ้นสากออกจากรูรัก แล้ววกขึ้นไประรัววนตรงเม็ดกระสันของทาสสาว ส่วนช่องร้อนที่เพิ่งจะผละออกมา ก็ไม่ปล่อยให้ว่างเว้น เขาสอดสองนิ้วใหญ่เข้าไปแทนที่ ก่อนจะรูดควักเข้า ๆ ออก ๆ ถูไถจุดกระสันภายในของเธอ

“โอ้วส์...”

ร่างเล็กเสียวร่าน จนแทบจะกรี๊ดออกมา ความรู้สึกของเธอเหมือนถูกทรมาน แต่มันซาบซ่านจนใจจะขาดอยู่รอน ๆ

“พี่ชอบเลียตรงนี้ของเอ็งจังเลยทับทิม มันพองขึ้นมาเป็นเม็ด สู้ลิ้นดีจังเลยหวะ”

“อ่าส์...ฉันก็ชอบให้พี่เลียตรงนั้นแหละ มัน...อ๊ะ...ดีมาก ๆ เลย”

“ถ้าชอบ งั้นพี่จะเน้นตรงนี้เยอะ ๆ เลยนะ”

พูดจบเขาก็เกร็งลิ้น ก่อนจะจิก กด ถูไถ จุดถูกใจของเธอ ทาสสาวสั่นสะท้าน มือไม้เหวี่ยงสะเปะสะปะ แอ่นอ้าร่องน้ำขลุกขลิกป้อนให้ชายหนุ่ม ก่อนที่อารมณ์กระสันภายในจะแตกซ่านออกเป็นเสี่ยง ๆ

“อร๊าย...อ๊ะ!!!”

ทับทิมเกร็งสุดตัว จนแผ่นหลังลอยขึ้นจากพื้นมือเท้าหงิกงอ

เธอต้องพยายามเก็บกลั้นเสียงร้องเอาไว้ เพื่อไม่ให้ใครได้ยิน ซึ่งมันก็ทำให้ความเสียวซ่านนั้นทวีคูณเป็นสองเท่า

“เอ็งจะดิ้นหนีลิ้นพี่ไปทำไมกัน ไหนบอก ว่าชอบไง”