เจิ้นซูดึงเสวี่ยอีเข้ามาในห้องของตน หัวใจชายหนุ่มแทบเต้นผิดจังหวะเมื่อได้กลิ่นกายหอมละมุนฟุ้งขึ้นเตะปลายจมูก
"เจ้าคิดดีแล้วรึ เจิ้นหยวนมิได้ว่ากล่าวอันใดหรอกหรือที่เจ้ามาหาข้า"
"รับประทานอาหารเสียก่อนเถิด" เสวี่ยอีเอ่ยขึ้น นางนั่งลงข้างเจิ้นซู รินสุรารสแรงให้เขาจนเต็มจอก
เจิ้นซูดื่มไปมากแล้วเมื่ออยู่ตามลำพัง แต่เมื่อนางรินให้เขาก็รับจอกสุราขึ้นมาดื่มอย่างเต็มใจ สายตาตวัดมองมือเรียวงาม มือของนางงดงามยิ่งกว่าสตรีใดในปฐพี ใบหน้าของนางก็เช่นกัน งามยิ่งกว่าสนมนางในเสียอีก
"ข้ามิได้อยากผิดใจกับเจิ้นหยวน ดูเขาหวงเจ้านัก"
"เจ้ากับเจิ้นหยวนรู้ใจกันดี"
"เพราะข้ารู้ใจพี่ชาย จึงมองออกว่าเขาชอบเจ้ามากเพียงใด กับสตรีอื่นเขามิเคยแสดงท่าทีหึงหวงเหมือนทำกับเจ้า"
เจิ้นซูนึกถึงท่าทีที่เจิ้นหยวนปฏิบัติต่อเสวี่ยอีตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมาในโรงหมอ เจิ้นหยวนใส่ใจนางเป็นพิเศษ
"เจ้าเริ่มงานอาลักษณ์ให้เขาแล้
