ประตูห้องใต้ดินลับถูกปิดลง องค์ชายอี้หลงเป็นผู้ถือเหรียญตราสัญลักษณ์แห่งมารอันเปรียบเสมือนกุญแจผ่านสู่ห้องลับ องค์ชายสี่มีสีหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก ดวงตาคมกร้าวปรายตาแวบมองสองมือของเสวี่ยอีคราหนึ่ง ในใจคิดถึงสิ่งประหลาดที่อยู่ในโลงแก้ว สิ่งไร้ชีวิตอันงดงามนั้นเปรียบเสมือนสิ่งน่าตื่นตาตื่นใจ นางมีกลิ่นอายลึกลับเย้ายวน ความงามของสิ่งที่มิอาจเรียกได้ว่ามนุษย์ช่างล่อลวงทุกดวงใจบุรุษโดยแท้
"ทรงคิดอะไรอยู่เพคะ"
"เปล่าหรอก ข้าเพียงคิดถึงเรื่องคดีของเจิ้นหยวน ไม่นึกว่าเขาจะกล้าทำเรื่องเลวร้ายอย่างที่สุด"
"พระองค์ต้องการให้หม่อมฉันเข้าไปสืบ สิ่งที่พบถือว่าทำสำเร็จลุล่วง อย่างน้อยก็ช่วยกำจัดสองบุรุษตระกูลเจิ้นให้พ้นทาง ส่วนแม่ทัพเจิ้นซีเยี่ยคงถูกโยนความผิดให้ ฐานช่วยบุตรชายปิดบังความจริง เท่ากับตระกูลเจิ้นถูกพระองค์ตัดฐานอำนาจจนหมดสิ้น"
"ขอบใจมาก หากไม่ได้ความสามารถการสะกดจิตของเจ้า ข้าคงมิอาจกำจ
