ผ่านไปหนึ่งก้านธูป [=30นาที] ซานหลางก็พาคนน้องไปล้างเนื้อตัว ก่อนที่ทั้งคู่จะแต่งกายออกมานั่งรออาหาร พร้อมกับน้ำแกงคนละถ้วยเพื่อบำรุงกำลัง เหล่าคนสนิทต่างก็ยิ้มหน้าบานเมื่อเห็นผู้เป็นนายหน้าตาสดใส เรื่องเมื่อคืนทุกคนนั้นก็รู้กันทั่วจึงได้ปีติยินดีเช่นนี้
มีแค่เหวินโหรวที่เผยยิ้มราวกับฝืนใจ เพราะเขายังคงตัดความรู้สึกบางอย่างออกไปไม่ได้ แต่ก็ยินดีกับไป่อิงและท่านอ๋องที่วันนี้ทั้งสองเข้าใจกันแล้ว ต่างจากเจ้าเมืองฮวา พอรู้ข่าวก็ขอตัวกลับเมืองทันที
“ท่านอ๋องจะให้จัดการเช่นไรกับท่านหญิงพ่ะย่ะค่ะ” หยางจินเอ่ยถาม พร้อมกับหันไปมองไป่อิงด้วย
“เจ้าเห็นเป็นเช่นไร” ซานหลางหันกลับมาหาคนน้องที่นั่งเงียบอยู่ ก่อนจะสบเข้ากับสายตาคมดุ จนเขาต้องเผยยิ้มแห้งออกมา จึงรีบหันไปสั่งคนของตน
“ส่งนางกลับบ้าน ห้ามให้ออกจากเมืองเป็นเวลาสิบปี หากฝ่าฝืนต้องโทษประหารทั้งตระกูล อย่าลืมแจ้งความผิดนางให้ท่านชายทราบด้วย จ
