ตัวเล็กมองซ้ายขวาไม่เห็นเพื่อน ยังลังเลชั่งใจ อีกทั้งไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร จึงกลั้นใจเขย่งปลายเท้าเพื่อประกบริมฝีปาก ทว่า..
'อื้ออออ!'
มือหนาของเฮียพยัคฆ์คว้าท้ายทอย พุ่งประกบจูบจู่โจมสอดลิ้น
เหมือนโลกหยุดหมุน หูอื้อไม่ได้ยินความเคลื่อนไหวรอบข้าง ได้ยินเพียงเสียงน้ำลายที่แลกเกี่ยวลิ้นพัลวัน
ผละ
สองสายตาจ้องมองกันเหมือนแม่เหล็กดึงดูด หัวใจสาวน้อยเต้นสั่นอุณหภูมิในร่างกายสูงขึ้น สักพักโยชิก็ประคองบัวที่เมาเพราะไม่รู้ลิมิตตัวเอง โซซัดโซเซเข้ามาหา
"กูพาบัวกลับก่อนนะ ท่าทางจะไม่ไหว" โยชิพูด
"อืมมม กูต้องทำงานจนกว่าร้านปิด"
"ถึงห้องแล้วส่งข้อความมาบอกด้วย"
"เดินทางกลับดีๆ นะ ไหวไหม"
"กูไม่ได้เมามาก ไม่ต้องห่วง"
ร่ำลากันเสร็จ โยชิหันมายกมือไหว้พยัคฆ์ที่ยืนอยู่ นิวเยียร์รีบเดินเลี่ยงหลบหลีกความเขินอาย
เวลาดึกดื่นห้าทุ่มตรง
วันนี้ลูกค้าเยอะขายได้ดี ผู้จัดการสั่งให้ทุกคนเลิกงานเร็วกว่
