#วันต่อมา
ฉันกับแปงเก็บของออกจากที่พักกันตั้งแต่เช้า จริงๆ ยังไม่อยากกลับเลย แต่เพราะพรุ่งนี้เราต้องไปลองชุดแต่งงานด้วยกัน
ถึงจะชอบที่นี่มากและอยากอยู่ต่อ แต่ฉันก็อยากจะลองชุดเจ้าสาวมากกว่า
“แปง จอดตรงข้างหน้าให้หน่อย” ขับออกมาสักพักฉันก็มองเห็นสวนดอกไม้ที่อยู่ข้างหน้า จึงขอให้เขาหยุดรถ
“จอดทำไม รีบกลับไม่ใช่หรอ” แม้จะตั้งคำถามแต่แปงก็ยอมจอดให้
ฉันมัวแต่โฟกัสกับความสวยของทุ่งดอกไม้เลยไม่ได้ตอบอะไร แล้วเปิดประตูลงจากรถพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือ
“เดี๋ยว ทำอะไรของเธอ?” แปงที่ตามหลังมาขมวดคิ้วถาม
“ถ่ายรูปกัน ฉันจะเอาไปใส่ในพรีเวดดิ้งด้วย ^_^”
“ทำไมไม่บอกแต่แรก”
“ฉันตื่นเต้นนี่นา ไม่เอา ไม่ทำหน้าบูดนะ มาถ่ายรูปกันเถอะ ^_^”
ฉันฉีกยิ้มกว้างแล้วเดินไปควงแขนแปงมายืนตรงหน้าดอกไม้ ก่อนจะใช้มือบีบแก้มเขาให้ยิ้ม ซึ่งแปงก็ยอมยิ้มให้ น่ารักจริงๆ
“นายถ่ายได้มั้ย แขนฉันสั้น กลัวได้ภาพไม่
