ตอนที่ 5 มันจบแล้ว
776 คำ
“ผมขอคุยกับน้องสาวเป็นการส่วนตัวสักครู่นะครับ” เพทายเดินไปคว้าแขนขาวๆ ของนาราเอาไว้พร้อมกับดึงตัวเธอเข้าหาตัวเขาจนร่างบางเซเล็กน้อย ดวงตาคมกริบตวัดจ้องคนในอ้อมแขนก่อนจะเงยหน้าสบตากับคนที่ทำหน้างงๆ
“มีอะไรหรือเปล่าครับเนี่ย ผมงงไปหมดแล้ว ทะเลาะอะไรกันหรือเปล่าครับ” เขางงตั้งแต่ตอนจะย้ายร้านแล้ว ซึ่งตรงนั้นเขาไม่ได้มีปัญหา ไม่ว่าจะเจรจากันตรงไหน ดีลนี้ก็สำเร็จอยู่ดี เขาเลือกวิลล่าของสาวสวยอย่างนาราอยู่แล้ว ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน
“ปล่อยนะ หนูไม่มีเวลาว่างมาคุยเล่นกับเฮีย”
“คุยกันก่อน” เพทายกดเสียงทุ้มต่ำ ยิ่งเห็นเธอทำท่าเหมือนอยากไปนักหนามันก็ยิ่งทำให้เขาไม่สบอารมณ์
“ขอตัวนะครับ” คนบอกตัดปัญหาด้วยการดึงนาราออกมากับเขา ต่อให้เธอจะต่อต้านและไม่เต็มใจแค่ไหนก็ตาม
“เฮียคิดจะทำอะไร ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”
“ถามตัวเองเถอะว่าเธอคิดจะทำอะไร ทำไมต้องชวนผู้ชายออกไปข้างนอกให้ไกลหูไกลตาแบบนี้ด้วยนา ประชดพี่?” เพทายดันร่างบางเข้าไปในห้องส่วนตัวของเขา ห้องนี้เก็บเสียง ไม่จำเป็นต้องกลัวใครมาได้ยิน จึงคุยกันได้อย่างเต็มที่
“มันเป็นเรื่องส่วนตัวของหนูนะ หนูกำลังทำงาน ซึ่งเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเฮียทายเลย”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว”
“แล้วมันเกี่ยวข้องกับเฮียแบบไหน” นารากลั้นใจถาม คนอย่างเขาชอบเอาชนะแค่ไหนเธอรู้ คนที่ไม่มีวันพ่ายแพ้ให้กับอะไรทั้งนั้น อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะเอาชนะเธอยังไงต่อไป
“ไอ้รามบอกให้พี่ดูแลเธอ”
“ไม่จำเป็น หนูดูแลตัวเองได้”
“แต่พี่ไม่ได้รับปากกับพี่ชายเธอไว้แบบนี้ไง พี่รับปากมันว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุด และมันสั่งไว้ว่าถ้ามีผู้ชายมาวอแวน้องสาวมัน มันจะเหยียบหน้า”
“งั้นเฮียทายก็ไม่ควรทำตัวมีพิรุธนะ ระวังจะโดนเหยียบหน้าซะเอง” เฮียเธอไม่ได้โง่ เชื่อเถอะว่าถ้าทุกอย่างมันยังเป็นแบบนี้อยู่ เฮียรามจะต้องรู้เรื่องนี้ในสักวัน
“ห่วงพี่?”
“แค่คิดว่าต้องรับผิดชอบร่วมกัน” ที่พลาดมีอะไรกันมันไม่ใช่ความผิดของเขาคนเดียว เธอเองก็มีส่วนผิด และในเมื่อเฮียทายไม่เคยคิดจะไปต่อ ไม่เคยคิดจะทำให้เรื่องนี้มันถูกต้องงั้นก็พอแล้ว พอแค่นี้ ถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันสักที
“อย่าประชดพี่แบบนี้นะนารา”
“อะไรที่ทำให้เฮียคิดว่าหนูประชดคะ”
“ไปกับผู้ชายคนอื่นไง”
“…..”
“ถ้าที่จะไปกับไอ้คุณปีเตอร์เพราะแค่อยากประชดพี่ บอกเลยว่ามันไม่ได้ผล ที่พี่ไม่ให้เธอไปกับมันในที่ไกลหูไกลตาเพราะพี่เป็นห่วงเธอในฐานะพี่ชายเท่านั้น ไม่มีเหตุผลอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง” เพทายยืนยันออกมาอย่างหนักแน่น เขารู้ว่านาราคาดหวัง คาดหวังให้เรื่องของเราสองคนมันเป็นไปได้ ทั้งที่มันไม่มีอะไรที่เป็นไปได้เลย
แค่นี้เขาก็รู้สึกผิดกับเพื่อนมากพอแล้ว เขาไม่อยากให้ความสัมพันธ์ตลอดยี่สิบปีกับเพื่อนสนิทต้องมาจบลงเพราะเรื่องแบบนี้ และเขาไม่มีวันยอมให้มันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
“ไม่ต้องห่วงหรอก หนูเองก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วเหมือนกัน สำหรับหนู เฮียทายก็เป็นแค่เพื่อนสนิทของเฮียรามเท่านั้น แค่เพื่อนพี่ชาย” เพทายจ้องลึกเข้าไปในตาของคนบอก เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะคิดแบบนั้นจริงๆ
“แน่ใจ?”
“แน่ค่ะ”
“พี่จะคุยเรื่องนี้กับเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะนา ถ้าเธอจะจบ พี่ก็จะจบเหมือนกัน”
“เราไม่ได้เพิ่งจบวันนี้ค่ะ แต่มันจบมาหลายวันแล้ว” เพทายขบกรามแน่น เขาสบตาเธอในขณะที่เธอไม่หลบสายตาเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียว
“แน่ใจว่าจะไม่หึงถ้าเห็นพี่มีคนอื่น?”
“ไม่หึงค่ะ จะมีก็มี ตามสบายได้เลย”
—————————————
ตามสบายค่ะพี่ทาย ตรงไหนอยู่แล้วสบายใจก็ไปได้เลย 555555555555
เก็บนิยายเข้าชั้น = อ่านทันทีที่มีตอนใหม่
กดไลก์ + คอมเมนต์ = ให้กำลังใจกันค่ะ
- ผู้เขียน
