ตอนที่ 8 ปล่อยให้ผู้ชายมันวิ่งตาม
1238 คำ
“พล่ามเหี้ยอะไรของมึง”
“แล้วมึงล่ะ หัวร้อนทำเหี้ยอะไร” สงครามตอบกลับด้วยสีหน้าราบเรียบ มุมปากผุดรอยยิ้มบางๆ ก่อนจะตัดสินใจก้าวออกมาจากตรงนั้น รำคาญหน้าเพื่อนตัวเองเต็มทนแล้ว ขณะเดียวกันฝ่่ามือใหญ่ล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแล้วกดโทรออกหาใครอีกคน
รอสายโคตรนานกว่าเธอจะรับ แต่ก็เป็นอะไรที่เข้าใจได้
“เฮียกวนไหม ตัวเล็กอยู่ไหนครับ”
(หนูกลับแล้ว เฮียครามมีอะไรไหม)
“ตอนนี้อยู่ไหน อยู่กับใครเอ่ย?” สงครามเอ่ยถามอย่างใจเย็น รู้ว่าเขาก้าวก่ายมากไม่ได้ เลยต้องใช้ความจริงใจและความห่วงใยเข้าสู้
“เห็นนาทะเลาะกับไอ้บ้าทายแล้วเฮียไม่สบายใจเลย เฮียอยากไปส่งนาเองมากกว่า ตอนนี้อยู่ไหนครับ”
(เฮียครามบอกว่าไม่ว่าง หรือตอนนั้นเฮียทายแค่แกล้งหนูคะ)
“อ่า มันแกล้ง เฮียขอโทษครับ งั้นเฮียไปรับนะ นาอยู่ไหนรอเฮียก่อน เฮียอยากคุยด้วย” สงครามได้ยินเสียงถอนหายใจพรืดใหญ่ก่อนที่สายจะตัดไป ในขณะที่เขายืนงง หลังของเขากลับถูกสะกิดด้วยนิ้วมือใครอีกคน
“อ้าว สรุปยังไม่กลับ?” เห็นเธอในตอนที่หันกลับไปมองเจ้าของปลายนิ้วที่สะกิดแผ่นหลัง
“กำลังหาคนมารับ”
“ไม่ได้ให้ลูกค้าคนนั้นไปส่งเหรอ เฮียนึกว่า…”
“เฮียทายบอกแบบนั้น เฮียครามก็เลยเชื่อแบบนั้นใช่ไหมล่ะ มันน่าน้อยใจ” แขนขาวเนียนยกขึ้นกอดอก สบตากับคนตัวโตด้วยใบหน้าบึ้งตึง
“เฮียโอ๋ครับ ไม่งอนน้า แวะกินอะไรก่อนไหมแล้งเดี๋ยวเฮียค่อยไปส่ง” คนถามยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยเล็กเบาๆ
“หิวข้าว เฮียครามเลี้ยงไหม”
“เลี้ยงสิ เลี้ยงจนกว่าจะโตเลยก็ยังได้”
“เหรอๆ แล้วใครกันนะที่พูดว่าหนูโตเป็นสาวแล้ว ชมว่าสวยด้วย” สงครามยิ้มบางๆ แทนคำตอบ คิดไม่ถึงว่าเธอจะได้ยินคำนี้ที่เขาคุยกับเพทาย
“ได้ยินที่เฮียพูดเหรอ”
“ก็เฮียนินทาในระยะเผาขนเลยนี่นา”
“ก็น้องสาวสวยเลยชมว่าสวย ส่วนเรื่องโตแล้วเฮียว่าโตแค่นิดหน่อย จริงๆ แล้วยังเด็กอยู่เลย”
“อายุยี่สิบกว่าแล้วน้า~”
“ก็เด็กในสายตาเฮียคราม เฮียราม เฮียทายอยู่ดีไงครับ” สงครามเหมารวมทุกคน อยากให้รู้ว่าพี่ชายทุกคนรักและห่วงน้องสาวคนนี้เสมอ
“อยู่กันแค่สองคน เราไม่ควรพูดถึงคนอื่นเลยค่ะ”
“คนอื่นที่ไหน” ครามหัวเราะอย่างเอ็นดู
“งอนเพทายเหรอเราอ่ะ”
“ไม่อยากพูดถึง และไม่อยากเจอเขาด้วยค่ะ เราไปจากที่นี่กันเถอะ” นารารั้งแขนคนตัวโตมากอดพลางดึงไปที่รถพร้อมกัน พูดถึงคนคนนั้นแล้วเธอหงุดหงิด ไม่อยากเจอ ไม่อยากนึกถึง จบแล้วก็จบเลย ไม่ต้องมาเจอแล้วมองกันด้วยสายตามีความหมายเหมือนที่ผ่านมาอีก เธอไม่อยากอาลัยอาวรณ์ให้มันมากไปกว่านี้แล้ว
นาราเล่นมือถือระหว่างทางกลับบ้าน ทำให้พี่ชายที่แสนดีอย่างสงครามมองเห็นตอนที่นิ้วเล็กๆ ขาวๆ ปัดแชตของใครบางคนที่เด้งขึ้นบนหน้าจออย่างไม่ใยดี แววตาของเธอโคตรว่างเปล่า งานนี้เจ้าของแชตมีหนาวแน่ๆ
“พักนี้เป็นไงบ้าง งานเยอะเหรอ ไม่ค่อยได้เจอกันเลย”
“วัยรุ่นสร้างตัวค่ะ” นาราบอกด้วยรอยยิ้ม ช่วงนี้เธอโหมงานหนักมาก ลึกๆ เธอไม่อยากปล่อยให้ตัวเองว่างจนหวนคิดถึงบางเรื่องและบางคนที่ไม่ควรนึกถึงอีกต่อไป เธอเลยใช้เวลาที่มีทุ่มเทอยู่กับงาน ดูแลวิลล่าเป็นหลัก ยิ่งช่วงนี้มีลูกค้าดีลห้องพักแบบทำสัญญาผูกขาดยาวหลายปีเพราะต้องการใช้วิลล่าของเธอสำหรับการสัมนามันก็ยิ่งทำให้เธอมีเวลาโฟกัสกับงานจุดนี้มากกว่าเดิม
ทุกอย่างมันลงตัว เกิดขึ้นในเวลาที่เหมาะสม เหมือนเปิดทางให้เธอสลัดความสัมพันธ์ลับๆ ที่ไม่มีชื่อเรียกนั้นให้พ้นตัวอย่างจริงจังสักที
“ช่วงนี้เลยโฟกัสกับงานมากหน่อย หนูอยู่ในช่วงสร้างตัวอ่ะ ว่าแต่เฮียครามเถอะ มีงานอะไรจ้างหนูไปทำได้นะ”
“รวยแล้ว” เธอกับพี่ชายเธอน่ะโคตรรวย ก็มีกันแค่สองคนแค่นี้ เท่าที่มีใช้ทั้งชาติก็ยังไม่หมดเลย
“หนูอยากมีเงินเยอะๆ”
“เพราะ?”
“ชีวิตมันต้องใช้เงิน ความสวยต้องใช้เงิน และความสุขก็ต้องใช้เงินเหมือนกัน”
“แล้วมีแฟนหรือยัง” นาราทำงานหนักมาโดยตลอด แต่ให้จะไม่ได้หนักไปทางใช้ร่างกายมากนัก แต่ที่ผ่านมาเธอช่วยงานพี่ชายตัวเองมาโดยตลอด ถือว่าเธอเป็นสเปคผู้ชายหลายคนเชียวแหละ
สวย รวย เก่ง ขยัน มีครบแบบจบเลย ผู้ชายคนไหนได้เป็นแฟนคือโคตรโชคดี
“ไม่มี จะให้หนูเอาเวลาที่ไหนไปมีก่อน วันๆ ทำแต่งานอ่ะ”
“ไม่มีคนมาจีบเลย?”
“มันก็มีบ้าง แต่ขี้เกียจคุยอ่ะ จะให้มานั่งตอบแชตหรือคุยโทรศัพท์นานๆ มันก็ไม่ไหวปะล่ะ หนูพิมพ์ไม่ไหวหรอก”
“แล้วไม่มีคนที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจีบเลย?” นาราชะงักไปนิด ดวงตากลมสวยกระพริบถี่ก่อนจะละจากจอโทรศัพท์แล้วหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาของเฮียครามแทน
“เฮียหมายถึงใครอ่ะ”
“หนุ่มๆ รอบตัวเพียบ” สงครามบอกยิ้มๆ ส่วนเธอจะมองใครเป็นพิเศษอันนั้นตามใจ ในฐานะพี่ชายคนหนึ่ง เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้ชายที่พิเศษคนนั้นเป็นใคร
“เฮียรามดักไว้หมดแล้ว ใครจะกล้าจีบหนู หวงเกิน เดี๋ยวน้องก็ได้ขึ้นคาน”
“มันแค่อยากให้นาเจอคนดีๆ ไอ้ประเภทเสือผู้หญิง ไม่จริงใจ เฮียเองก็ไม่ยอมให้มันเข้าใกล้น้องสาวของเฮียเหมือนกัน ถ้าเจอจะจัดให้หนัก” สงครามบอกอย่างจริงจังพลางวางมือลงบนศีรษะนุ่มแล้วโยกไปมาเบาๆ จนยัยตัวเล็กตัวน้อยยิ้มหวาน
“จะรักใครอ่ะต้องดูดีๆ ถ้าไม่แน่ใจว่ามันดีจริงไหมก็พามันมาเจอเฮียก่อน เข้าใจที่เฮียบอกไหม”
“พี่ชายหนูดุขนาดนี้แล้วหนุ่มๆ จะกล้าจีบหนูไหม”
“ถ้ามันรักเราจริงมันต้องกล้า ถ้ามันแคร์เรา ถ้ามันอยากมีเราอยู่ในชีวิตต่อให้พี่ชายเราจะดุแค่ไหนมันก็ต้องกล้า แต่ถ้าใครปอดแหกก็รู้ไว้เลยว่ามันไม่จริงใจ คบไม่ได้ เจอแบบนั้นก็ไม่ต้องไปอยู่ใกล้ให้เปลืองตัวเปลืองใจ” นาราสบตากับเฮียครามที่ปกติอ่อนโยน ขี้เล่น วันนี้เจอโหมดนี้เข้าไปเธอแทบไม่กล้าเล่นเลย
“รู้แล้วค่าา~”
“สวยและเก่งขนาดนี้ปล่อยให้ผู้ชายมันเป็นฝ่ายวิ่งตาม อย่าไปวิ่งตามมัน”
—————————————
เฮียครามน่ารักแบบตะโกนเลย ฮื่ออออ~
ดีต่อใจ ><
พื้นที่ให้กำลังใจ อยู่ในช่องสีแดงนะคะ
กดไลก์ + คอมเมนต์ + เก็บนิยายเข้าชั้น
= เพื่อให้กำลังใจกันน้าาา ~
- ผู้เขียน
