Ep.3 ทดไว้
1187 คำ
Ep.3 ทดไว้
สายตาของเฮดว๊ากไม่ได้เหมือนสายตาของผู้ชายที่มองเฟลอแบบทั่วไป เขาทำให้เธอเกร็งไม่ได้กลัวแต่รู้สึกแปลก ๆ ทุกครั้งที่สบตาเธอจะหายใจไม่ค่อยเต็มปอด แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดกับเพื่อนทั้งสองตอนนี้ ไหนจะเสียงซุบซิบรอบ ๆ ตัวอีกเฟลอได้แต่ถอนหายใจทิ้งอย่างเหนื่อยหน่าย เธอรู้สึกว่าตัวเองที่ร่าเริงสดใสอยู่ดี ๆ กลับต้องรู้สึกหดหู่ขึ้นมาเมื่อเจอกับเฮดว๊ากและพ้องเพื่อน
เธอเดินกลับบ้านที่โต๊ะและวางตัวนิ่งเฉยปล่อยให้ชิกับเลลาเป็นคนหยิบน้ำ ข้าวหมกไก่ถูกวางเรียงอยู่ที่หน้าส่งกลิ่นหอมจนสามสาวลืมเรื่องที่กำลังคิดกันอยู่ เฟลอไม่ใช่คนกินยากเธอกินได้ทุกอย่างยกเว้นกุ้งกับปูที่เธอแพ้อย่างรุนแรงถ้ากินเข้าไปจะหายใจไม่ออก ผื่นแดงจะขึ้นรอบดวงตาภายในไม่กี่นาที แต่เรื่องนี้ก็มีเฉพาะคนสนิทที่รู้เพราะเฟลอไม่บอกใคร ถ้าต้องไปงานหรือเจอคนเยอะ เมื่อมื้ออาหารมีกุ้งหรือปูเธอก็จะทำเป็นเขี่ยไปมาเล็กน้อยแล้วก็เนียนไม่กิน อิ่มแบบสวย ๆ จิมไวน์หรือน้ำแทนซึ่งเธอก็ทำได้ดีมาตลอดโดยไม่มีใครสังเกตเห็น
"พวกเราอิ่มแล้วขอบคุณมากนะคะ"
"เจอกันนะน้อง ๆ"
"เออ...รุ่นพี่คะ"
"ว่า"
"มีใครเป็นสายรหัสเราไหมคะ?"
"อืมหืมถามตรงขนาดนี้"
"แล้วสรุปมีไหมคะ?"
"มีแต่ยังไม่บอกไว้พรุ่งนี้ค่อยบอก"
"เอ้า...พี่เพื่อน!!!"
"โอ๊ะ...ขึ้นเสียงเป็นด้วย"
เลลานึกได้เลยถามเรื่องสายรหัสเผื่อฟลุ๊คแล้วก็ได้ผลจริง ๆ แต่กลับโดนพี่ว๊ากแกล้งให้รอไปอีกวัน เฟลอที่ไม่อยากอยู่นานไปกว่านี้เลยสะกิดแขนเลลาเป็นการเตือนว่าอย่าต่อคำ ชิเองก็ดึงมืออีกข้างของเลลาเพราะอยากให้ไปจากตรงนี้ก่อน ชิไม่ชินกับสายตาคนรอบ ๆ ที่กำลังมองมาที่พวกเธอสลับกับพี่ว๊าก พวกเธอยกมือไหว้เป็นการขอบคุณบวกกับบอกลาแล้วก็ไม่รอให้ใครพูดอะไรต่อ ทั้งสามหันหลังเดินจ้ำออกจากโรงอาหารด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่พวกเธอจะสามารถทำได้
"วันนี้มึงพูดมากนะไอ้เพื่อน"
"เอ้า...น้อง ๆ ก็น่ารักดีออกขนาดคนชื่อชิเห็นแบบนั้นหน้ายังน่ารักเลย"
"เปลี่ยนแนว?"
"ไม่ใช่สเปกไอ้เวรที"
"แล้วใครสเปค"
"น้องเฟลอพอได้นะแต่..."
"แต่อะไร"
"หน้าหยิ่งไปเห็นแล้วขนลุกเหมือนใครสักคน"
"ใครวะ?"
"ไอ้ดิษไหมให้ความรู้สึกเหมือนกันฉิบหาย..."
เพื่อนพูดเสร็จแล้วหันไปมองดิษพร้อมกับเอามือลูบแขนตัวเองสองข้างว่าเขารู้สึกตามที่พูดจริง ๆ ทีเองก็มองดิษอย่างวิเคราะห์และก็ทำท่าเดียวกับเพื่อน จนดิษส่ายหน้าด้วยความท้อใจ ด้านมีนกับนนท์ก็ได้แต่ขำจะให้พวกเขาพูดอะไรมากคงไม่ได้เพราะพวกเขาไม่ได้รู้สึกอะไรที่เพื่อนจะชวนใครมารวมโต๊ะตราบใดที่ไม่มีใครมายุ่งกับพวกเขาทุกอย่างก็จบไป
เฮดว๊ากเก็บรายละเอียดทุกอย่างของเฟลอจนพอใจ เขามองเธอเดินไปจนเลี้ยวขึ้นบันไดตึก เขาจึงได้บอกให้ทุกคนขึ้นเรียนได้แล้วเพราะใกล้จะถึงเวลาที่อาจารย์จะเข้าแล้ว เช้านี้พวกเขาเรียนอีกตึกต้องใช้เวลาเดินอีกเล็กน้อยจะนั่งต่อคงไม่ได้ สาว ๆ ต่างคณะที่กำลังวิ่งมาพร้อมขนมในมือยื่นให้ดิษ เขามองสิ่งนั้นด้วยสายตาแสนเย็นชาแล้วก็เลี่ยงเดินหลบไปอีกทาง
"พี่ทีกินให้ค่ะ...ขอบใจนะ"
"..."
นทียิ้มหวานให้สาวสวยไปหนึ่งครั้งก่อนจะหยิบขนมในมือไป พวกเขาเดินไปตามทางโดยไม่มีใครพูดอะไรกันเจ้าของขนมอีกเลย ส่วนทีนั้นเขาไม่เคยกินขนมพวกนี้หรอก เขาแค่สงสารที่ดิษเมินใส่เขาเลยรับมาเองก่อนที่จะไปโยนทิ้งถังขยะหลังตึกเรียน พวกเขาอาจจะนิสัยไม่ดีในสายตาคนอื่นแต่โดยหลักการความเป็นจริง ใครจะกินของที่คนแปลกหน้าหยิบยื่นให้มันไม่ปลอดภัยเลยสักนิด
พักเที่ยงพวกว๊ากจะเข้าไปอยู่ที่ห้องชั้นสองของตึกกิจกรรม พวกเขามีห้องส่วนตัวไว้กลับอุปกรณ์และทำงานหรือแม้แต่พักผ่อน ก่อนจะเดินเข้าห้องดิษเห็นร่างบางของเฟลอเดินถือสมุดลายเซ็นไปทั่วคณะ เขามองลงมาเห็นแต่ไม่ได้ยินเสียง ปี 2 ปี 3 บางคนก็ตอบคำถามเธออย่างเดียวแล้วก็ไป แต่บางคนก็เหมือนจะพูดบางอย่างซึ่งเฟลอเองได้แต่ยิ้มและก้มหัวให้ก่อนเดินจากไป
"หลานรหัสมึงนี่ดิษ"
"อืม"
"แล้วน้ำมนต์หายไปไหน?"
"ไปใต้"
"แล้วใครจะเซ็นแทน"
"กู"
มีนยืนมองจากมุมเดียวกันกับดิษเขาเริ่มสงสัยบางอย่างแต่ไม่แน่ใจ เขาเลยเลือกถามถึงน้องรหัสของดิษที่เป็นพี่รหัสของเฟลอแทน น้ำมนต์เป็นสาวหล่อแบบหล่อมากและก็สนิทกับพวกเขาประมาณหนึ่ง ดิษบอกไปใต้แสดงว่าดิษต้องถามน้ำมนต์ไปแล้วว่าทำไมไม่มามหาลัย มีนมองเพื่อนที่ยังยืนนิ่งจ้องไปที่ด้านล่าง เขาเลยปล่อยดิษไว้แบบนั้นแล้วตัวมีนเองก็เข้าห้องไป มีนเจอนนท์ที่เดินเข้ามาก่อนเลยพูดเรื่องดิษให้นนท์ฟังเพราะตอนนี้เพื่อนกับทีไปห้องน้ำ ถ้าพูดตอนสองคนนั้นอยู่มีหวังเรื่องได้ไปถึงหูดิษแน่นอน
"กูว่าดิษจะได้เมียเร็ว ๆ นี้"
"ตลก...แฟนยังไม่มีจะมีเมีย"
"เชื่อดิ่"
"ใคร"
"น้องที่ชื่อเฟลอมั้ง...ถ้ากูมองไม่พลาดนะ"
"อ่า"
"มารอดูกัน"
"น่าจะสนุก"
พอเสียงเปิดประตูดังทั้งมีนและนนท์ก็รีบเอาเครื่องเล่นเกมขึ้นมาเล่นทันที แต่ก็ไม่พ้นสายตาของดิษเขาดูออกว่าสองคนนี้มีเรื่องปิดบังเขา แต่ไม่น่าจะใช่เรื่องใหญ่เรื่องโต เขาเลยปล่อยไปก่อนเรียกว่าทดไว้ในใจจับได้เมื่อไหร่ค่อยจัดการเชือดทีเดียว เพื่อนก็เพื่อนเถอะถ้าไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับเขาก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าใช่รับรองเขาจะจัดการขั้นสุด ความลับของสองคนนี้ดิษเองก็เก็บไว้ไม่น้อยถ้าต้องเลือกมาใช้สักสองสามเรื่องก็ไม่เสียหาย พวกมีเมียเรื่องในอดีตมีเยอะแถมยิ่งกลัวเมียยิ่งสนุกใหญ่ เรื่องแกล้งคนยกให้ดิษเขานี่ไม่แพ้ใครเลย เพื่อนกับทีที่เดินกลับมาจากห้องน้ำก็พูดเรื่องไม่เข้ารูหูดิษขึ้นมาเพิ่มระดับอารมณ์ที่ก่อนหน้าก็ร้อนอยู่แล้วให้ร้อนมากขึ้นไปอีก
- ผู้เขียน
