เฮดว๊ากเบอร์ 13 ร้ายสุด

Ep.11 ขออนุญาต

Ep.11 ขออนุญาต

เสียงแปดหลอดของบางคนทำลายความสนุกของแก๊งเฮดว๊ากจนหมดสิ้น ผู้หญิงที่อยู่ในคาเฟ่เดินออกมาเจอดิษที่เธอหมายปอง เธอกับเพื่อนก็ไม่รอช้าที่สอยเท้าถี่ยิบด้วยความเร็วเพื่อเข้าหาดิษ คุณเธอใช้มือถือที่ถือกระเป๋าแบรนด์เนมใบหรูดันตัวมีนออกเพื่อหลีกทางให้เธอเดินเข้าถึงตัวดิษ มีนที่ไม่ชอบให้ใครหน้าไหนแตะตัวอยู่แล้วถึงกับขมวดคิ้วแล้วใช้มือปัดร่องรอยของมือผู้หญิงคนนี้ออก หรือแม้แต่เพื่อนกับทียังรีบแหวกทางให้พวกเขาไม่คิดจะเอาตัวเองปกป้องดิษในตอนนี้ ถึงเขาทั้งคู่จะชอบผู้หญิงแต่พวกเขาก็เลือก สาวเจ้ากลิ่นสาบแรงป่านนี้ขอไม่สู้ดีกว่า

แต่เกินกว่าที่ใครจะคาดคิดเฮดว๊ากเบอร์ 13 ก้าวเท้าเพียง 2 ครั้งก็สามารถเอาร่างตัวเองไปอยู่ติดด้านหลังของเฟลอเป็นที่เรียบร้อย เจ้าของเสียงแปดหลอดถลึงตาใส่เฟลอด้วยความไม่พอใจ แต่จะแหกปากใส่ตอนนี้ก็คงไม่ใช่ที่เดี๋ยวเบอร์ 13 จะมองว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดี ซึ่งเอาจริง ๆ ดิษก็มองออกอยู่แล้ว

"อ๊ะ...แพรวานะคะตามมาดูพี่เล่นบาสบ่อย ๆ"

"..."

"แพรขอ..."

"ขอเธอคนนี้สิถ้าเธอให้นะ"

.

.

"หืม"

ดิษโน้มหน้าลงต่ำจนแก้มของเขาชนกับแก้มของเฟลอ น้ำเสียงที่ใช้พูดกับคนตรงหน้ามันเรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ แต่ประโยคที่ออกจากปากเขานั้นทำเอาทุกคนอ้าปากค้างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก เฟลอก็ได้แต่ครางออกมาจากลำคอเบา ๆ เพราะจิตใจตอนนี้กระเจิดกระเจิงไปในอากาศหมดแล้ว สัมผัสแบบนี้ไม่ใช่ว่าเธอโดนเขาทำครั้งแรกแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะต้องชินและทำเหมือนไม่มีอะไรได้

สาวเจ้าเห็นแบบนั้นจะยื้อต่อไปก็อายประชาชีเปล่า ๆ เรื่องจริงเป็นยังไงไม่รู้แต่ข่าวว่าเบอร์ 13 ไม่เคยมีแฟนอาจจะเป็นเรื่องไม่จริงซะแล้ว ถอยหนีตอนนี้น่าจะดีที่สุดเธอกระทืบเท้าหนึ่งครั้งอย่างกับปลุกวิญญาณในตัวแล้วก็สะบัดหน้าหนีเดินออกไปพร้อมเพื่อนที่มาด้วยกัน เพื่อนสาวก็ส่งสายตาละห้อยมองผู้ชายที่ยืนเหลืออยู่ ใครก็ได้ล่ะถ้าเพื่อนเธอได้สอยเบอร์ 13 เธอน่าจะได้อานิสงส์ตกถึงท้องสักคนหรือสองคนพร้อมกันเธอก็ไม่ติด งานดีขนาดนี้เป็นใครก็ได้ทั้งนั้นแหละ

เลลาสะกิดแขนชิว่าเอายังไงดีตอนนี้งงไปหมด ชิเองก็ทำสายตาตอบกลับประมาณว่ากูก็งงมึงจะถามอะไรตอนนี้ยัยจิ๋ว แล้วคนที่มาช่วยทำลายความเงียบก็คือสุดที่รักของชินั้นเอง ติณสั่งข้อความมาบอกชิแล้วว่าจะเดินมาหาถ้าเลิกเล่นบาสเร็วแต่ถ้าไม่ทันชิกลับก่อนก็ได้ พอชิตอบข้อความว่ายังอยู่ที่หน้าเขาเลยรีบเดินออกมาหา

"ว้าว...อยู่กันครบเลย"

"ติณ จุ๊ จุ๊"

"ทำไมอ่ะ"

"เงียบเถอะน๊า"

"..."

"เออ...เลลาแกขับรถฉันกลับเดี๋ยวฉันไปนอนห้องติณ"

.

.

"อะ เออ อ๋อ ได้ดิ่แต่เลลาขอแวะซื้อของแป๊บนะ"

แม้ว่าดิษจะยกหน้าตัวเองออกจากช่วงไหล่ของเฟลอแล้วแต่ทั้งคู่ก็ยังยืนนิ่งอยู่แบบนั้น ทำให้ชิรีบออกตัวชิงหนีเอาตัวรอดเสียก่อน เพราะสถานการณ์นี้ควรปล่อยให้คนทั้งคู่คุยกันก่อนจะดีกว่า เลลาเห็นแบบนั้นก็รับไม้ต่อทันทีเพราะเธอคิดว่าเฟลอไม่น่าจะได้กลับรถคันเดียวกับเธอเป็นแน่ ในเมื่อวันก่อนทั้งคู่ก็ไปเคลียร์กันที่ห้องไม่พออีกวันยังมีการหอบข้าวไปกินด้วยกันที่ห้องเฟลออีก เลลาถึงจะอ่อนต่อโลกมากกว่าทุกคนแต่เธอก็ไม่โง่

"งั้นเธอกลับพร้อมฉันเลยแล้วกัน"

"เฮ้ย...มะ ไม่ได้"

ดูเหมือนคำปฏิเสธของเฟลอจะไม่ได้ซึมเข้าหูใครเลยสักคน มือหนาจับแขนเธอออกแรงดึงให้ไปที่รถของเขาที่อยู่อีกด้านหนึ่งของลานจอด ภาพสุดท้ายที่โฟลอเห็นคือ ชิ เลลา ติณ พี่เพื่อน พี่ที พี่มีน และพี่นนท์ ยืนเรียงโบกมือบายเธออย่างพร้อมเพรียง ทุกคนมีรอยยิ้มสวนทางกับสิ่งที่เธอประสบอยู่ ร่างบางถูกดันเข้าไปในรถหรูกระเป๋าของเธอก็โดนเฮดว๊ากประสาทแดกดึงออกไปจากแขนแล้วโยนใส่ที่เก็บของหน้ารถ ใจหนึ่งเธออยากจะเปิดประตูรถหนีแต่คิดอีกทีหนียังไงก็ไม่มีทางพ้น เธอเลยนั่งทำใจตั้งรับเรื่องที่จะเกิดต่อจากนี้แทน คนขับรถตั้งใจขับมากไม่ได้หันมาคุยหรือมองเธอเลยจนถึงคอนโด

เขาลงรถอ้อมไปเปิดประตูให้เธอแล้วก็หยิบกระเป๋า มือหน้ายังทำหน้าที่ได้ดีไม่ตกหล่นนั้นคือจับเข้าที่มือบางแล้วพาเดินตรงไปที่ลิฟต์ คีย์การ์ดแตะเสียงดังพร้อมไฟสีเขียวให้กดชั้น เขากดไปที่ชั้นตัวเองแต่มืออีกข้างก็ยังคงอยู่ที่เดิมจนถึงชั้นที่เขาอยู่ สำหรับเขาที่นี่คือบ้าน แต่สำหรับคนที่เขาลากมาด้วยที่นี่เหมือนประตูนรกมากกว่า

"นั่ง"

"..."

"จะดื่มน้ำอะไร?"

"อะไรก็ได้"

"ฮึ...น้ำลายไหม?"

"..."

เฟลอมองบนใส่เขาทันทีที่ได้ยินถ้อยคำร้ายกาจ ดิษยกยิ้มด้วยความชอบใจเขาชอบเหลือเกินเวลาเฟลอทำหน้าโมโหใส่มันเหมือนแมวที่บ้านของน้องสาวเขามาก สายพันธุ์ดีแต่นิสัยชอบเหวี่ยงสวยแต่แสบจับนิดจับหน่อยไม่ได้ เขาวางกระเป๋าเธอและกระเป๋าเขาที่โซฟาซึ่งไกลจากที่เฟลอนั่งอยู่มาก เพราะโทรศัพท์อยู่ในนั้นและนี่ก็เกือบชั่วโมงแล้วที่เธอไม่ได้จับมัน

ระหว่างที่เธอกำลังคิดจะลุกไปหยิบกระเป๋าดิษที่เดินกลับมาพร้อมน้ำในมือ ขายาวเดินไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวเธอแล้ว เมื่อขวดน้ำส้มในมือถูกวางกระแทกกับโต๊ะเสียงดัง ไม่ถึง 5 วินาทีร่างบางก็ถูกมือของดิษรวบขึ้นมานั่งกองอยู่บนตักของเขา ด้วยความตกใจเฟลอไม่ได้ร้องออกมาแต่มือเจ้ากรรมดันจับเข้าที่ต้นคอของเขาอย่างอัตโนมัติเพราะกลัวตก

"..."

"ฮึ...การตอบสนองดีมากน่ะ"

"ก็มันจะตก"

"ฉันชอบ"

เบอร์ 13 ที่ผู้หญิงมากมายอยากชิมตอนนี้คนที่ได้สิทธิ์นั้นคือเฟลอ ริมฝีปากของเขากดลงที่ปากสวยของเธออย่างเบาแรงหนึ่งครั้ง แล้วเขาก็เอียงหน้ามองเธอเหมือนจะขออนุญาตทำต่อ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ว่าอะไรเขาก็ถือวิสาสะลงมือทันที ครั้งที่สอง สาม สี่...