Ep.8 ติดหมอน
854 คำ
Ep.8 ติดหมอน
การที่เฮดว๊ากประสาทแดกมาถึงหน้าห้องมันเป็นเรื่องไม่ปกติแต่เธอกลับไม่เอ่ยถามและเก็บความสงสัยไว้ เขาเข้าไปในห้องแล้วทิ้งตัวลงที่เก้าอี้ จานและช้อนส้อมถูกนำมาจัดวางให้ตรงหน้าพร้อมน้ำแร่แช่เย็น เฟลอไม่เอาแก้วมาให้เขาเธอให้น้ำเขาเป็นขวดกับหลอดรักษ์โลก เขามองดูอย่างเสียไม่ได้เพราะชอบดื่มน้ำจากแก้วมากกว่าขวด
"กินห่อไหนได้"
"เลือกเลย"
"ไม่เกรงใจนะ"
"เชิญ"
ถึงจะเริ่มหิวแต่เฟลอก็ยังคงวางท่าทางตอนกินข้าวได้อย่างดี ลองถ้าเธออยู่คนเดียวสิป่านนี้คงเทรวมใส่ชามใหญ่ไปนั่งกินอยู่หน้าทีวีแล้ว ส่วนเขาก็นั่งกินเงียบ ๆ ไม่พูดอะไรขัดใจเจ้าของห้องแม้เพียงครึ่งคำ พอกินเสร็จเป็นเขาที่เก็บจานไปล้างแล้วปล่อยให้เฟลอนั่งมองด้วยความสงสัย
"ถามจริงพี่ต้องการอะไร"
"ไม่มี"
"เหรอ"
"อืม"
"ก็ดี"
"..."
"งั้นพี่กลับห้องตัวเองได้แล้ว"
"อิ่มอยู่ขอพักแป๊บ"
ดิษเช็ดมือจนแห้งแล้วเดินตรงไปนั่งที่โซฟา ห้องของเฟลอไม่ใหญ่เท่าห้องเขาแต่ก็เป็นสัดส่วนดี หนังสือเรียนพื้นฐานวางกองอยู่เต็มโต๊ะ หน้าจอคอมที่พิมพ์ค้างไว้คงเป็นงานของพวกปี 1 ตามแบบฉบับที่อาจารย์บางคนชอบสั่งให้ทำ เขามองไล่ตัวอักษรและคาดเดาหัวข้อที่เฟลอน่าจะทำได้ไม่ยาก
"ส่งเมื่อไหร่?"
"อังคาร"
"ช่วยไหม?"
"เพื่อ?"
"ว่าง"
"เห็นอยู่"
"เห็นอะไร"
"เห็นว่าว่างมาก"
เขาเอื้อมไปเปิดหนังสือที่กองอยู่ไล่ดูสารบัญแล้วก็ชี้จุดให้เฟลอดู เขาช่วยแบบอ้อม ๆ ไม่ได้ถึงขนาดจนทำให้โดยเจ้าตัวไม่เข้าใจแค่ชี้นำให้ง่ายขึ้น ซึ่งถ้าไปจ่ายค่าเรียนให้พวกติวก็อาจจะได้มาเป็นคำตอบอย่างเดียว การอธิบายน่าจะมีเหมือนกันแต่อาจจะไม่ทุกจุดที่น่าถาม เฟลอที่ตอนแรกตั้งการ์ดจะให้ดิษกลับห้องพออ่านที่เขาชี้นำให้ก็ถึงกลับพยักหน้ารับในความเก่งของเขา และรีบเอาปากกามาทำเครื่องหมายไว้ จนเวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้เฟลอที่นั่งอยู่ที่พื้นพรมหันไปมองคนบนโซฟาก็พบว่าเขาหลับไปแล้ว
"เฮ้ย...หลับจริงเหรอ"
"Zzzz"
เธอเอามือจับแขนเขาเขย่าแต่ก็ไม่มีท่าทีที่เขาจะตื่น มองนาฬิกาก็เกือบเที่ยงคืนเฟลอเลยตัดใจเดินกลับเข้าห้องนอนไปหยิบผ้าห่มออกมาห่มให้เขา เธอปิดหน้าจอคอมแล้วเดินไปปิดไฟกลางเปิดแค่โคมไฟมุมห้องทิ้งไว้ เพื่อกลางคืนเขาตื่นขึ้นมาจะห้องน้ำเดี๋ยวจะมองไม่เห็นสะดุดล้มหัวฟาดมุมโต๊ะแตกขึ้นมาเธอจะต้องซวยเป็นคนพาไปโรงพยาบาลอีก
เฟลอเข้าห้องไม่ลืมล็อกกลอนประตูแล้วโดดขึ้นเตียงหลับภายในไม่กี่นาทีด้วยความเหนื่อย ตี 3 นิด ๆ เฟลอก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วก็นึกไปถึงร่างสูงที่นอนยืดจนเท้าเกินโซฟาออกมา เธอเลยตัดสินใจเปิดประตูอย่างเบามือกะว่าจะย่องไปดูเฮดว๊ากประสาทแดกตอนหลับว่าจะมีสภาพขนาดไหน แย่จนเธออยากจะเก็บภาพไว้แบล็กเมล์เรียกเงินหรืองานดีจนต้องแอบถ่ายรูปไปขายในเว็บอยากเป็นเมียวิศวะที่กำลังดังในโซเชียล
เธอยืนมองดิษที่หลับสนิทและนอนนิ่งท่าเดิมตั้งแต่ตอนเธอปิดไฟ เฟลอหันหลังจะกลับห้องก็ถูกมือหนาจับดึงลงมาทับที่ตัวเขา อีกแขนที่ว่างก็จับเข้าที่เอวของเฟลอ เธอดิ้นสุดแรงเอามือตีเข้าที่แผงอกของดิษจนตัวเธอเองเจ็บมือ
"ไอ้บ้าปล่อย"
"..."
"ปล่อยดิ่"
"..."
"ละเมอหรือแกล้งหลับวะ"
"ฮึ"
จับท่าไหนไม่รู้รู้แต่ร่างบาง ๆ ของเฟลอถูกดันลงมานอนกับดิษ เขายังคงหลับตาแต่อวัยวะหลายส่วนของร่างกายเฮดว๊ากถูกกดแนบไปกับลำตัวของเฟลอ ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งกดน้ำหนักลงมา เธอดิ้นจนเหนื่อยเลยเลิกดิ้น
"ดิ้นอีกครั้งสิ"
"ปล่อย"
"ฉันติดหมอนข้าง"
"บอกทำไม?"
"คืนนี้เป็นหมอนข้างให้หน่อย"
"จะบ้าเหรอ...ปล่อย"
"หมอนข้างต้องไปดื้อ"
"ฉันจะแจ้งความข้อหาอนาจาร"
"ก็ดีนะ..."
ดิษต่อปากต่อคำโดยไม่ลืมตาแต่กลับเอาหน้าซุกเข้ากับซอกคอขาวของเฟลอแทน ความร้อนจากลมหายใจของเขาทำเฟลอเกร็งไปทั้งตัว ความรู้ที่โคตรจะอึดอัดแต่ก็ผสมกับความรู้สึกบางอย่างที่เธฮไม่รู้ว่าจะอธิบายว่ายังไง เธอตกอยู่ในอ้อมกอดของเฮดว๊ากประสาทแดกที่เพิ่งจะทะเลาะกันไปเมื่อตอนบ่าย แต่ตอนนี้เธอเหมือนคนใจง่ายยอมให้เขากอดเพียงเพราะเขาพ่นลมหายใจใส่จุดอ่อนไหว....เธอได้แต่สบถด่าเขาเบา ๆ
"ไอ้โรคจิต"
"Zzzz"
- ผู้เขียน
