Ep. 1 แค่คุ้นหน้า
เสียงของบรรดาน้องใหม่ของคณะวิศวะดังเซ็งแซ่ไปทั้งโดมของมหาลัย SCTU ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองที่แสนวุ่นวาย คณะวิศวะที่นี่ยังคงระบบโซตัสอยู่แต่ไม่ได้เป็นแบบโหดร้ายทารุณจนต้องมีใครเจ็บตัว โดยเฉพาะกับผู้หญิงกฎเหล็กคือห้ามรุ่นพี่ทำการคุกคามทั้งถ้าด้านร่างกายหรือจิตใจ หรือแม้แต่ออกคำสั่งให้เด็กปีหนึ่งด้วยกันทำเรื่องไม่ควร โทษคือไล่ออกและผู้ที่ถูกกระทำสามารถแจ้งความดำเนินคดีได้ทันทีโดยที่ทางมหาลัยจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่
บรรดาพี่ว๊ากและนายกสโมสรนักศึกษาก็มายืนรวมตัวกันรอให้น้อง ๆ เข้ามานั่งจนครบก่อนจะทำการเช็กชื่อ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาระบบโซตัสของที่นี่ไม่เคยมีใครต่อต้าน อาจจะเป็นเพราะเหตุผลที่กล่าวมาก่อนหน้านี้ แถมพี่ว๊ากของ SCTU ก็หล่อสวยใสทุกคนและทุกรุ่น เรียกได้ว่ารุ่นน้องบางคนอยากมาเรียนสายนี้เพราะเรื่องนี้ก็มี
[ สวัสดีครับถ้ามากันครบแล้วพี่ขอปิดประตูกันคนนอกเข้านะครับ ]
ที่อื่นจะแหกปากตะโกนให้คอแหบแห้งก็ปล่อยเขา ที่นี่ไม่ใช่พี่ว๊ากก็ไม่ต่างจากผู้ดีมีสกุลเสียงที่ออกไปตามลำโพงมันทั้งสุขุมนุ่มลึกจนทุกคนที่ต้องหยุดและหันไปมองที่ด้านหน้าโดยพร้อมกัน
[ ผม ชนนท์ ปี3 จะดูแลพวกคุณระหว่างที่ทำพิธีรับน้อง ]
[ ผม พีรพัฒน์ ปี3 ]
[ ผม มณฑล ปี3 ]
[ ผม นที ปี3 ]
[ ผม ดุษิต ปี3 เป็นเฮด ]
การแนะนำตัวที่สั้นที่สุดเท่าที่เคยมีมาเป็นอันคุ้นชินแล้วสำหรับพวกปี 2 ขึ้นไป นนท์เป็นเหมือนตัวแทนของทุกคนในการพูด ส่วนหน้าที่การงานของพวกเขาตามจริงมันไม่มีอะไรเป็นเรื่องที่ต้องจริงจัง เพราะส่วนงานที่เกี่ยวข้องกับมหาลัยจริง ๆ เป็นหน้าที่ของสโมสรนักศึกษากับประธานนักศึกษามากกว่า
ปีนี้ดูเหมือนว่าปี 1 จะมีจำนวนไม่ต่างกันไม่เหมือนบางปีที่ผู้ชายมากกว่าผู้หญิงแบบ 3 เท่าตัว ทำให้การจัดกลุ่มทำกิจกรรมก็ดูจะง่ายมากกว่าปกติ และเฮดว๊ากอย่างดุษิตหรือดิษก็ให้นายกสโมไปชักชวนสาว ๆ ปี 2 ปี 3 มาเป็นช่วยดูแลน้องปี 1 ที่เป็นผู้หญิงเพิ่มขึ้นอีกด้วย ดิษเป็นเด็กเรียนดีกีฬาเด่นรูปร่างหน้าตาไม่ต้องพูดถึง เรียกว่าแค่เดินผ่านก็ทำคนละลายได้ แถมเขาเป็นพี่ว๊ากตอนปี 2 ด้วยความสุดของเขาในทุกด้าน หมายถึงด้าานไม่ดีก็มีไม่น้อยทุกคนต่างรู้ดี เพราะฉะนั้นจะมีใครเหมาะกับตำแหน่งเฮดว๊ากไปกว่าเขาก็คงไม่มี
"ขอโทษค่ะ"
"ครับ"
"มีคนไม่สบาย"
"..."
สาวน้อยร่างบางยกมือเรียกรุ่นพี่เนื่องจาก 1 ในกลุ่มของเธอเหมือนจะไม่สบาย เฟลอ วิศวะคอมปี 1 สอบเข้ามาด้วยคะแนนเต็มเหมือนจะเนิร์ดแต่ไม่เธอกลับสวยเด่นสะดุดตา มณฑลหรือมีนเป็นคนที่เดินไปดูว่าเกิดเหตุอะไร เขาพบว่ามีน้องที่ชื่อโซดานั่งงอตัวเป็นกุ้งต้มแล้วเอามือกุมท้องไว้ เขาสังเกตอาการที่มีเหงื่อออกเต็มไรผมนั้นก็หมายความว่าเธอไม่สบายจริง เด็กบางคนแกล้งป่วยเพื่อจะไปนอนรอที่ห้องพยาบาลเพราะไม่ยอมทำกิจกรรมร่วมกับคนอื่น ครั้งนี้มีนหันไปพยักหน้าให้เพื่อนว่าคงต้องพาน้องไปห้องพยาบาล
"งั้นเดี๋ยวพี่ให้ปี 2 พาไปห้องพยาบาลนะ"
"ขอบคุณค่ะ"
โซดาหน้าซีดแต่ก็ยกมือไหว้มีนแล้วหันไปยิ้มให้เฟลอ ในกลุ่ม 5 คนที่เพิ่งมารู้จักกันที่นี่มีเฟลอรี่กับเลลาและชิที่รู้จักกันมาก่อน ส่วนโซดากับนิต้าก็เป็นเพื่อนสนิทกัน การพูดคุยจับกลุ่มเลยไม่ยากมากเพราะไม่มีใครมาแบบเดี่ยว ๆ กระเป๋าใบน้อยของโซดามีนิต้าเป็นคนเก็บให้ โซดาหยิบไปแค่โทรศัพท์ ในวันแรก ๆ มีแค่การแนะนำตัวระหว่างปี 1 ด้วยกันและกติกาเกมตามหาสายรหัส นอกนั้นก็ไม่มีอะไรมากเพราะดิษไม่ใช่พวกชอบอยู่มหาลัยยันเย็นยันค่ำ ชีวิตเขามีอะไรให้ทำอีกเยอะเขาก็คิดว่าคนอื่นก็เช่นกัน
[ เมื่อไม่มีอะไรแล้วตอนเดินออกไปอย่าลืมหยิบสมุดลายเซ็นไปด้วยนะครับ พรุ่งนี้เจอกันที่นี่เวลาเดิม ]
[ ค่า/ค่ะ/ครับ ]
สายตาของเฮดว๊ากอย่างดิษที่ไม่เคยชายตาแลใครกลับถูกสะกดไว้ที่เจ้าของเรือนผมสีวอลนัท เขาเคยเห็นเธอที่ไหนสักแห่งแต่เขานึกไม่ออกในตอนนี้ เพียงเสี้ยววินาทีเขาก็หลุบสายตาลงและกลับมามองเพื่อน ๆ ที่กำลังเก็บของไปสนามบาส
"อืมหืม"
"อะไร?"
"สวย"
"ไหน?"
พีรพัฒน์หรือเพื่อนกำลังพูดถึงใครบางคนแต่คนที่ให้ความสนใจก็คงมีแต่นทีหรือทีสองคนนี้เรียกว่าเจ้าชู้ตัวพ่อ ส่วนที่เหลือไม่ค่อยมีใครสนใจเวลาที่สองคนนี้พูดถึงเรื่องสวย ๆ งาม ๆ อารมณ์หมาอยากจะหยอกไก่หาได้จริงจังอะไร แถมนนท์กับมีนก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วเลยยิ่งว่างเฉยเข้าไปใหญ่
"มึง..."
"ว่าไงชิ"
"เฮดว๊ากหน้าคุ้นจัง"
"เหรอ..."
.
.
"เลลาว่าหน้าผู้ชายก็เหมือน ๆ กันหมดล่ะ"
"แกมันไม่ชอบผู้ชายไงเลยมองไม่ออก"
"เฟลอ...ชิเสียงดังอ่ะ"
"มันจะทำไรได้ย่ะไปบอกมันอ่ะ"
บุคลิกของทั้งสามคนมีความต่างกันสุดขั้วแต่ไม่เคยทะเลาะกันสักครั้ง เป็นเพื่อนกันช่วงเรียนมัธยมปลายต่างคนต่างมาจากโรงเรียนอื่น พามาเจอกันก็เหมือนมีแรงดึงดูดเข้าหากันแบบไม่ต้องพยายาม ชิเป็น LG ที่เรียกว่างามพร้อมและก็กำลังอยู่ในช่วงเทคฮอร์โมนรอเวลาไปขึ้นเขียงจัดการส่วนที่เกินมาให้สมใจ และไม่ต้องห่วงครอบครัวนางรับได้แถมเซ็นอนุญาตให้กับทางโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เฟลอได้แต่มองเพื่อนแล้วก็ขำตามเบา ๆ เธอหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความเข้ากลุ่มที่เพิ่งแอดกันใหม่ที่มีนิต้ากับโซดา เพื่อถามอาการโซดาว่าเป็นอย่างไรบ้าง นิต้าเข้ามาตอบแทนว่าโอเคและกำลังจะขับรถพาโซดากลับบ้าน ซึ่งบ้านของโซดากับนิต้าอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยทั้งคู่เลยไม่ได้เช่าหรือซื้อคอนโด ไม่เหมือนสามคนทางนี้บ้านไกลไม่มากแต่รถติดแบบต้องร้องขอชีวิต ทั้งสามเลยจัดการนำตัวเองมาอยู่ที่คอนโดของญาติเฟลอ ทั้งชั้นมี 4 ห้องและปล่อยเช่าเฟลอเลยจัดการให้เพื่อนคนละห้องไปเลย ค่าเช่าราคาพิเศษเธอขอจากคุณอาด้วยตัวเอง