แควก!!
เสื้อผ้าของเทียนถูกฉีกกระชากออกด้วยความป่าเถื่อนของวายุจนกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ผิวขาวเนียนถูกขอบเสื้อผ้าบาดจนเป็นรอยแดง
"คุณวายุอย่านะ!"
"เธอเป็นของฉันเทียน! เธอไม่มีสิทธิ์ไปเป็นของคนอื่น!"
"...." ร่างหนาโน้มตัวลงมาซุกไซร้ลำคอขาวอย่างรุนแรงและป่าเถื่อน ในขณะที่เธอพยายามขัดขืนไม่ให้เขาทำเรื่องอย่างว่ากับเธอได้ ทว่าแรงของเธอไม่สามารถสู้ผู้ชายตัวใหญ่อย่างเขาได้เลย "คุณวายุอึก!"
"อืมม..." ร่างกำยำเปล่งเสียงคำรามในลำคอออกมา พร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างเร่งรีบ ก่อนจะใช้เนคไทของตัวเองมัดข้อมือทั้งสองข้างของเธอพันธนาการเอาไว้ และรวบขึ้นไว้เหนือศีรษะของเธอ
"คะ คุณวายุอึก!" หญิงสาวมองหน้าคนตรงหน้าทั้งน้ำตา ทว่าน้ำตาของเธอไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
"ทำไม? เอากับฉันมันน่าเสียใจมากขนาดนั้นเลยเหรอ!?"
"ใช่! มันน่าเสียใจมาก เพราะคุณมันอื้ออ!!"
"...." วายุไม่ปล่อยให้เธอได้พู
