@สองเดือนต่อมา
วายุแวะเวียนมาหาเทียนอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็พูดไม่ได้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ ความสัมพันธ์แบบนี้มันเดาได้ยากมากๆ
ทั้งสองใกล้ชิดสนิทสนมกันราวกับคนรักปกติทั่วๆ ไป แต่ก็ไม่มีความชัดเจนกับเรื่องนี้
เทียนเองก็ยังใช้ชีวิตตามปกติของเธอ เช้าทำงาน เย็นกลับบ้านดูแลพ่อ วันหยุดก็มีวายุมารับออกไปข้างนอกประจำ
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดหรือเรื่องน่าอายอะไรทั้งสองก็ยังไม่ทันได้มีใคร และก็ไม่ใช่เด็กอายุน้อยที่จะดูแลตัวเองไม่ได้
และผู้เป็นพ่อก็ยังคงถามอยู่ทุกวันว่าเธอคิดยังไงหรือตกลงอะไรกับเขาหรือยัง ตัวเองก็ตอบได้อย่างเดียวว่ายังไม่ได้คิดอะไรยังไม่คิดเรื่องแบบนั้นเลย เพราะเธอมีความสุขอยู่กับการใช้ชีวิตแบบนี้มากกว่า
เมื่อก่อนเธอก็เคยแอบคิดว่าการที่เราได้มีคนรักมีใครสักคนที่คอยอยู่เคียงข้างและเข้าใจมันดีมากที่สุด แต่พอเอาเข้าจริงๆ เธอกลับคิดว่าการที่ได้อยู่คนเดียวมันดีที่สุดแล้วไม่จำเป็นต้อ
