แค่กๆๆๆ!!
เทียนโผล่ศีรษะขึ้นมาเหนือน้ำเมื่อเห็นชายฉกรรจ์สองคนนั้นเดินหายออกไปแล้ว ถ้าเธอไม่มีสติมากพอและว่ายน้ำไม่เป็นเธอก็คงไม่มีชีวิตรอด
ตรงนี้เป็นแม่น้ำกว้างและรอบๆ ก็เต็มไปด้วยป่า ที่ดูเหมือนจะไม่มีบ้านคนเลยด้วยซ้ำ
หญิงสาวตะเกียกตะกายพาตัวเองไปยังริมแม่น้ำและก็หมดแรงสลบไสลอยู่ตรงนั้น ไม่รู้สึกตัวอีกเลยจนกระทั่ง
"อึก! อืออ..." เธอลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียภายในกระท่อมหลังเล็กๆ และมีตากับยายสองคนยืนอยู่ข้างๆ "ที่นี่ที่ไหนคะ" เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง
"บ้านของตากับยายเอง แม่หนูไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไง"
"พลัดตกน้ำเหรอลูก"
"ค่ะ หนูตกน้ำ"
"ยังดีนะที่รอดชีวิตมาได้ ชะตาเองเนี่ยแข็งไม่เบา ตรงนั้นมันสูงตกลงมาไม่กระแทกหินที่อยู่ใต้น้ำก็บุญเท่าไหร่แล้ว"
"มีคนเคยตกด้วยเหรอจ๊ะ?"
"มีอยู่เหมือนกัน เขาว่ากันว่าแม่น้ำนั้นเป็นแม่น้ำอาถรรพ์"
"อ๋อ..."
"แล้วเอ็งเป็นใครมาจากไหนชื่ออะไ
