แท็กซี่เขียวเหลืองกลางเก่ากลางใหม่ จอดหน้าบ้านกิจธาดาวงศ์ในเวลาเกือบสิบเอ็ดโมง มนต์มีนาก้าวลงจากรถพร้อมกับของกินหลายอย่างที่ตั้งใจซื้อมาฝากคนในบ้าน
รู้ว่าเวลานี้ทุกคนรวมตัวกันอยู่ส่วนใดหญิงสาวก็มุ่งตรงไปยังเรือนหลังเล็ก ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์ทุกคน
เห็นนวลนาง นุชจรีและศรชัยกำลังนั่งล้อมวงทานข้าวกันอยู่
“กำลังกินข้าวกันอยู่เหรอคะ”
“อ้าว น้องมีน” นุชจรีดีใจรีบลุกออกจากม้าหินอ่อนไปช่วยถือของที่เธอหอบหิ้วมา จนนวลนางต้องหันไปดุน้องสาวเพราะไม่ระมัดระวังตัวเอง
“ค่อย ๆ ลุกก็ได้เดี๋ยวลูกในท้องก็ร่วงไปกองกับพื้นหรอก”
“พี่ก็พูดเหมือนฉันเอาลูกห่อไว้ในผ้าถุงงั้นแหละ จะได้ร่วงลงพื้นง่าย ๆ”
“เออ ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาไม่ต้องให้พาไปส่งโรง’บาลนะเว้ย”
“โธ่ งอนเป็นคนแก่เลยพี่กู อะ ๆ ขอโทษละกัน ต่อไปฉันจะระวังนะจ๊ะพี่นวลคนสวย” ตั้งแต่สิ้นพ่อกับแม่ นุชจรีก็ได้นวลนางคอยดูแล เป็นทั้งแม่และพี่สาว แม้จะเป็นคนที่พู
