หลายวันต่อมา
ตอนนี้ธีร์ได้กลับมาอยู่ที่เพ้นท์เฮ้าส์แล้ว ร่างกายก็ดีขึ้นมาก เริ่มกลับมาใช้ชีวิตประจำวันได้ อะไรๆ ก็ดีขึ้น และหลังจากนี้ก็คิดว่ามันก็คงจะดีขึ้นกว่าเดิม
“ธีโน่ครับ อย่าปีนลูก” ขนมหวานพูดกับลูกชายที่กำลังคลานเล่น บางครั้งก็พยายามประคองตัวให้ลุกเดิน ล้มตึงครั้งแล้วครั้งเล่า ตามประสาเด็ก และมากกว่านั้นคือชอบปีนขึ้นโซฟากับโต๊ะมาก ถ้ามือเอื้อมถึงน่ะนะ
ตกโต๊ะ หงายหลังลงจากโซฟา เจ็บตัวปากแตกไม่รู้ตั้งเท่าไหร่แล้ว ถึงพ่อจะพยายามทะนุถนอมก็เถอะ แต่ดูลูกชายของตัวเองเล่นสิ
วันไหนไม่เจ็บตัวไม่ใช่ธีโน่หรอก ขนมหวานชินแล้ว
“ลูกครับ ระวังตกนะครับ” ธีร์หันมองเล็กน้อย เพราะกำลังนั่งทำงานอยู่ ส่วนเจ้าลูกชายก็ฟังซะที่ไหนกันล่ะ ยิ่งว่าก็เหมือนยิ่งยุนั่นแหละ
“ป้อ ป้อ หนม กินหนม”
“ได้ครับ เดี๋ยวพ่อหยิบให้นะครับ” ธีร์วางไอแพดในมือ ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบขนมให้กับลูกชายตามคำเรียกร้อง แล้วกลั
