ตอนที่ 10
หนีเสือปะจระเข้
เพี๊ยะ!
พูดจบฝ่ามือของแม่เลี้ยงก็ฟาดเข้าที่ใบหน้าของเธอเต็มแรงจนร่างบางเซไปชนผนังห้อง ริมฝีปากสีชมพูหวานแตกจนมีเลือดซึมออกมา ขวัญข้าวยกมือแตะมุมปากตัวเอง รู้สึกได้ถึงรสคาวของเลือดที่เอ่อขึ้นมา แต่แทนที่เธอจะร้องไห้หรือยอมแพ้กลับเงยหน้าขึ้นจ้องแม่เลี้ยงด้วยสายตาเย็นชา
และเหมือนว่าเธอจะเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป แม่เลี้ยงรีบหันกลับไปหาเสี่ยอ้วนที่ยังยืนอึ้งอยู่
"เสี่ยคะเจ็บตรงไหนไหมคะ! ขอโทษแทนมันด้วยนะคะ เด็กบ้านี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!"
ขวัญข้าวกำหมัดแน่นสะอึกสะอื้นในใจ แต่เธอจะไม่ร้องไห้ให้คนพวกนี้เห็นเด็ดขาด หญิงมีอายุหันกลับมามองเธอด้วยสายตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
"นังเด็กเนรคุณ! ฉันอุตส่าห์เลี้ยงแกมาแต่แกกลับกล้าทำแบบนี้กับฉันเหรอ! ฉันอุตส่าห์หาคนดี ๆ มาดูแลแกแต่แกมันไม่รู้บุญคุณ!"
ขวัญข้าวแค่นยิ้มเย้ยหยันทั้งที่เลือดยังซึมออกมาจากมุมปากจนรู้สึกแ
