แต่คนที่อยู่ด้านในกลับเงียบ ราวกับไม่มีเสียงสัญญาณตอบรับ เขาขมวดคิ้วเคาะประตูอีกรอบแต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับอยู่ดี
"ข้าว.. ได้ยินไหม"
เขาเริ่มเอะใจ พลางคิดในหัวว่าไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้หลอกให้เขาออกไปแล้วหนีไปแล้วหรอกนะ เมื่อเรียกแล้วเธอไม่ยอมเปิดจึงเอื้อมมือไปจับลูกบิด ลองหมุนดูแล้วพบว่าประตูไม่ได้ล็อก เมื่อเปิดเข้าไปภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เขาชะงัก ขวัญข้าวนอนตัวงออยู่บนเตียงมีผ้าห่มกองอยู่ข้างตัว มือเล็กกุมท้องแน่นดวงหน้าซีดเผือด มีเหงื่อซึมตามไรผมและขมับ ดวงตาปิดสนิทเหมือนกำลังฝืนความเจ็บ เขาก้าวเข้าไปใกล้ทันที นั่งลงข้างเตียงแล้วเอื้อมมือไปแตะแขนเธอเบา ๆ
"ขวัญข้าวเป็นอะไร"
เขากัดฟันแน่นรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาเป็นครั้งแรก
"เธอ! เป็นอะไรหรือเปล่า"
ขวัญข้าวขยับตัวเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมา เธอแค่ขมวดคิ้วแน่นดูทรมานจนเขาเริ่มใจไม่ดี เขาไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนจึงไม่รู้ว่าต้องทำยังไง
