สมุนของไอ้โจรโหดแก้ผ้ามัดปากของบัวตองออก เธอเงยหน้ามองบนเตียงที่มีร่างอันไร้วิญญาณของพ่อสลับกับมองมาที่ผู้เป็นสามีและร่ำไห้
“ บัวตอง ” ภูผาร้องเรียกเธออย่างแสนห่วงใย เล่าตงยืนมองภาพนั้นด้วยสายตาว่างเปล่าก่อนจะเอ่ยปากสั่งสมุน
“ ชาย เอาของมา ” ชายเดินไปหยิบจานที่วางอยู่บนหลังตู้ที่มันเตรียมไว้แล้วมายื่นให้ผู้เป็นนาย เล่าตงเดินเอามาวางไว้บนเตียงที่เต็มไปด้วยเลือดแดงฉานของนายบาง
“ ดูสิหมวด คุ้น ๆ ไหม ”
ภูผาก้มลงมองของในจาน มันประกอบด้วยเข็มฉีดยาที่บรรจุสารเสพติดที่เขาเคยโดนพวกแก๊งค้ายาฉีดเข้าเส้นเพื่อบังคับให้เขาส่งยา ขอทาน หรืออะไรก็แล้วแต่ตามที่พวกมันต้องการ เขาสะท้านกายเยือกโดยอัตโนมัติเมื่อนึกถึงความเจ็บปวดทรมานในครั้งนั้น
“ คิดถึงมันใช่ไหมล่ะ เอาสิ ระลึกถึงความหลัง ” ภูผาเงยหน้าขึ้นมองมัน บัวตองระล่ำระลัก
