ลมทะเลพัดพาเอากลีบดอกไม้และเถ้าธุลีที่คนบนเรือช่วยกันโปรยปรายลงสายน้ำให้ไหลเอื่อยไป ร่างบอบบางสะอื้นเบา ๆ โดยมีร่างสูงใหญ่คอยตระกรองกอดไว้ไม่ห่าง มือข้างหนึ่งโอบไปบนเอวบางที่หน้าท้องเริ่มนูนหนั่นขึ้นมาด้วยอายุครรภ์สี่เดือน
“ พ่อไปสวรรค์แล้วนะ บัวตองอย่าร้องไห้สิครับ เดี๋ยวพ่อจะไม่สบายใจ ” ผู้หมวดหนุ่มก้มลงไปกระซิบข้างหูหญิงคนรัก แล้วเอ่ยขึ้นเบา ๆ
“ พ่อไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะรักและดูแลบัวตองกับลูกอย่างดีที่สุดจนกว่าจะตายจากกันไปข้างหนึ่ง ” ลมทะเลโชยพัดมาวูบหนึ่งคล้ายกับเป็นคำตอบรับจากผู้เป็นพ่อว่ารับรู้ในคำมั่นสัญญาแล้ว
เสร็จพิธีลอยอังคารนายบางผู้เป็นพ่อของบัวตอง หมวดภูก็พาเธอไปเที่ยวต่อที่เกาะขามเพราะตั้งแต่เกิดมาบัวตองไม่เคยเห็นทะเลเลยสักครั้ง โดยมีเก่งกล้าและเกวลิน ว่าที่บ่าวสาวที่หมั้นกันหมาด ๆ ติดตามมาด้วย
เมื่อนำของไปเก็บใ
