บัวตองเงยหน้ามองผู้หมวดหนุ่มผู้เป็นสามีแล้วยกมือขึ้นลูบแก้มเขา
“ พี่ภู ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะจ๊ะ หรือไม่สบายใจเรื่องฝันร้าย ” เขายิ้ม
“ ไม่หรอกจ้ะ มันคงเครียดสะสมน่ะ แบบนี้แหละ เวลาออกปฏิบัติภารกิจมันก็จะเครียดฝังอยู่ในหัว เดี๋ยวก็หายนะจ๊ะ ” เธอเขยิบขึ้นมาจูบปลายคางเขา
“ บัวตองเป็นห่วงพี่ภูนะจ๊ะ ” เขายิ้ม ก่อนจะยกร่างเปลือยเปล่างดงามขึ้นมานอนคว่ำบนเรือนกายแกร่ง
“ บัวตอง ภารกิจสำเร็จแล้ว เสืออากาศหมดวาระการทำงานต้องกลับไปเมืองหลวงตามเดิม ไม่ต้องรอถึงสามเดือนตามกำหนด อาทิตย์หน้าก็ต้องกลับแล้ว เราจะไปอยู่กันที่กรุงเทพฯ นะ พี่จะดูแลพ่อกับบัวตองอย่างดีที่สุด ”
ร่างบอบบางที่นอนคว่ำอยู่บนตัวเขาเงยหน้าขึ้นมาสบตา มีแววกังวล
“ เกิดมาบัวตองไม่เคยไปกรุงเทพฯ เลย เห็นแต่คนอื่นเขาว่ามันใหญ่โตสวยงามแต่วุ่นวาย บัวตองจะไ
