TECHIN TALK
ภาพเดิมฉายซ้ำอีกครั้งกับการที่พี่รันกำลังตั้งหน้าตั้งตากำลังสูตรขนมตรงหน้าด้วยความตั้งใจ
แก้มใสเลอะผงแป้งรวมถึงเรียวคิ้วสวยที่ขมวดเข้าหากัน คล้ายว่าจะเริ่มมีอารมณ์คุกรุ่นเข้าให้แล้ว
ผมรีบเดินเอาหมวกกันน็อคไปวางไว้บนโต๊ะ แล้วเดินเข้าไปสวมเขาจากด้านหลัง ก่อนจะฝังริมฝีปากลงบนต้นคอขาวทีนึง
"กลับเร็วจังวะ"
"ไม่ดีหรอ"
"วันนี้ไม่มีซ้อมหรอไง ไหนบอกโค้ชเรียก"
"ผมอยากกลับมาอาบน้ำที่ห้องก่อน เดี๋ยวค่อยออกไป"
สายตาผมจ้องมองคนตรงหน้าที่ตอกไข่ใส่ลงไปในเครื่องผสมแป้ง ก่อนจะใช้มือลูบใบหูอีกฝ่ายเอ็นดูริมฝีปากสีสวยที่กำลังมุบมิบกับตัวเองอยู่
"ชีวิตนี้กูเก่งอะไรบ้างวะเนี่ย" เจ้าตัวไหล่ห่อคอตก เท้าแขนลงบนเคาน์เตอร์
"ทำไมล่ะครับ" ผมวางมือไว้บนไหล่ทั้งสองข้าง ก่อนจะวางปลายคางไว้ให้แก้มแนบกับแก้มของเขา
"กูเคยทำของพวกนี้ได้ดี แต่ตอนนี้ทำไม่ได้แล้วว่ะ"
"ทำได้สิ พี่แค่ต้องให้เวลากับมันอีกหน่
