ผมยกแก้วเหล้ารสขมกระเดือกลงคอแล้วอ้าปากผ่อนลมหายใจที่ร้อนผ่าวออกมาแก้ร้อนท้อง
นั่งดื่มในร้านกับพวกรุ่นพี่ของไอ้เตได้ราวสิบนาทีกว่า หัวผมก็เริ่มหนักหนังตาเริ่มหย่อนอยากจะหาหมอนนุ่มๆ มานอน
ไม่ได้คออ่อนแต่เหล้าโคตรแรง
"ไหวมั้ย หน้าแดงหมดแล้ว" ไอ้เตแสดงสีหน้าเป็นห่วง ก่อนจะจับแก้มผมทั้งสองข้างเอาไว้
"ไหว" ผมตอบพร้อมกับแยกยิ้มหวาน ปรือตามองอีกฝ่ายด้วยอาการมึนทึงศีรษะ
"ไม่ไหวหรอกครับ พี่เมาแล้ว"
"ไม่เมา"
"ไม่มีคนเมาที่ไหนบอกว่าตัวเองเมาหรอก"
"ไม่เมาก็คือไม่เมา หรืออาจจะเมาแต่ยังไหวอยู่.. มาอีกช็อตมา" ผมว่าแล้วยกกำปั้นยันอกคนตรงหน้า
ปากก็ตอบรับไปแบบนั้น แต่หัวผมกำลังโอนเอนไปมาตั้งบนบ่าเอาไว้ไม่อยู่
"ซบผมก็ได้ ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวจะพาไปนอน" ไม่พูดเปล่ามันยังคงดูแลผมด้วยการหยิบผ้าเย็นประคบหลังคอให้ด้วย
"เหล้าแรงจังวะ" ผมบ่นอุบ แสบคอร้อนท้องไปหมดเลย
"ก็พี่เล่นยกดื่มเพียวๆ แบบนั้นจะไม่ให้เมาเร
