ตึก ตึก ตึก
เคว้ง
เหี้ยเอ๊ยย!!
เสียงวิ่งด้วยความเร็วแสงพร้อมข้าวของที่ถูกเขวี้ยงกระทบพื้นถนน ตามมาด้วยเสียงตะโกนด่าลั่น ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลายิ้มร่าขณะกระชากลากแขนตัวเล็กจนมาถึงพื้นที่ปลอดภัย ณ. โรงหนังภาพยนตร์เก่าใกล้กับชุมชนแออัด
"เป็นไงตื่นเต้นดีไหม เฮ้อออ" ผมถามเส้นด้ายขณะก้มหน้าพยายามหายใจ
"พะ พี่จะบ้าหรือไงพาไปขโมยซาลาเปา"
"สนุกดีไหมล่ะ"
"มันส์มากค่ะ ถุ้ยยย"
สิ่งที่ฉันกังวลและคาดหวังกลายเป็นเพียงจินตนาการไปเอง พี่เกียร์ไม่ได้พาไปทำเรื่องอย่างว่า..แต่กลับตรงดิ่งไปคว้าซาลาเปารถเข็นที่จอดอยู่หน้าโรงแรม
เขาหยิบคว้าใส่ถุงพลาสติกที่พกมาหลายใบกระทั่งผู้ชายวัยกลางคนถือมีดไล่ หัวใจฉันเต้นแทบจะหลุดออกมาน่ากลัวมาก
"ทำแบบนี้มันผิดกฎหมายนะคะ พี่ไปขโมยซาลาเปาของเขาทำไม" พักเหนื่อยหายใจหอบ "เขาหาเช้ากินค่ำไม่สงสารเขาหรือไง"
"ไอ้เหี้ยนั่นชื่อทรงชอบซ้อมเมียจะตาย คนแถวนั้นรู้หมดมันติดเหล้า
