เวลาผ่านไปจนกระทั่งเช้าวันเสาร์ เกียร์โทรนัดเส้นด้ายออกมาเพื่อจะคืนเงินค่ารักษาพยาบาลเมื่อคืนให้
"พี่เก็บเงินไว้กินข้าวเถอะ" ไม่กล้ารับหรอกเห็นสภาพใส่ชุดเก็บขวดแบบนี้
"เธออย่ามาดูถูกฉันนะ! เห็นแบบนี้ไม่มีเงินที่จริงก็คือไม่มีเงิน"
"เอ้า.."
"แต่ฉันเป็นผู้ชายทำก็ต้องรับผิดชอบไม่ใช่หรือไง เงินทุกบาทถึงจะไม่มากแต่ก็หามาด้วยอาชีพสุจริตเอาไปซะ"
ผมยัดเเบงก์พันใส่มือเส้นด้ายแล้วลากมากินก๋วยเตี๋ยวร้านประจำ แต่ท่าทางการเดินขาถ่างทำผมขำไม่ไหว
"หุบขาบ้างรู้ว่าของฉันมันใหญ่ ฮ่าๆ"
"ไอ้พี่เกียร์ลามก!!"
"รู้สึกยังไงบ้างตอนโดนเอ็นฉันแบบไม่สวมถุงฟินสุดเลยใช่ไหม"
"อะ ไอ้"
สายตายั่วยวนยังกวนประสาทเขาพูดกระซิบกระซาบเพราะเรานั่งอยู่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวสักพักแม่ค้าก็เดินมาเพื่อจดออเดอร์
"เอาอะไรดีแม่หนู"
"เอ็นใหญ่ เอ๊ยยย! ไม่ใช่ค่ะ"
ฟู่
น้ำจากปากของเกียร์พุ่งออกมาคนด้านข้างตกใจหันขวับเป็นตาเดียว เสียง
