พึก
เคว้ยง
มือน้อยผลักใสจนร่างแกร่งที่คุกคามกระเด็นไปโดนข้าวของร่วงหล่นกระจาย ก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปโดยที่กุ๊กไก่เปิดประตูห้องออกมา
"เกิดอะไรขึ้นเนี่ยพี่เกียร์...แล้วเมื่อกี้หนูได้ยินเสียงพี่เส้นด้าย"
"อย่าเสือก! มึงระวังตัวให้ดีเถอะ ถ้าแม่รู้เรื่องนี้คงอกแตกตาย"
"หนูก็บอกความจริงพี่ไปแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจและจะคิดให้เยอะกว่านี้"
"อยู่ห่างจากผู้หญิงคนนั้นซะ ความตอแหลคงซึมซับมาทางอากาศ"
"เดี๋ยวนะ..อย่าบอกว่าทะเลาะกับพี่เส้นด้ายเพราะเรื่องช่วยหนูปกปิด"
น้องสาวใจสั่นเดินเข้ามาใกล้พี่ชายมองเห็นใบหน้าที่แดงเถือกเนื่องจากโกรธเคือง
"พี่เกียร์ ปกติพี่เป็นผู้ชายที่โง่แต่ก็ไม่น่าจะโง่มากขนาดนี้! หนูบอกแล้วใช่ไหมว่าเพราะหนูเป็นคนขอร้องให้พี่เส้นด้ายช่วยปิดบัง"
"แต่มันเป็นเรื่องสำคัญมันควรจะบอกกูสักนิดไม่ใช่เหรอ ลำพังผู้หญิงตัวคนเดียวจะไปทำอะไรได้"
"พี่จะรู้สึกยังไงก็ช่างแต่หนูบอกไว้เลยว่าพี่
